Απόφαση της 8ης Συνόδου του ΚΣ της ΚΝΕ για το Ενιαίο Μέτωπο Πάλης (1987)

Η 8η σύνοδος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ το 1987 πήρε μια απόφαση με σημαντική επίδραση στο νεολαιίστικο κίνημα και όχι μόνο. Παράλληλα έκανε φανερή την απόκλιση ανάμεσα στην πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ και τις διεργασίες στο χώρο της ΚΝΕ. Η μορφή οργάνωσης μέσα από σχήματα που συσπειρώνουν αγωνιστές, οργανωμένους και ανένταχτους, στη βάση μια ανατρεπτικής στρατηγικής πήρε νέα ώθηση μετά από αυτή την απόφαση της ΚΝΕ. Σε αυτή τη γραμμή η Πανσπουδαστική σ.κ., η  φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ θα πάρει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ευρύτερων σχημάτων. Ήταν μια πρώτη απάντηση στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ στη νεολαία και τον εκφυλισμό του ριζοσπαστισμού της μεταπολίτευσης από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του ΚΚΕ εκτίμησε ότι η γραμμή του Ενιαίου Μετώπου Πάλης είναι ανταγωνιστική με αυτή της Συμπαράταξης της αριστεράς που οδήγησε στο Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ (1988) και στη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1989. Τελευταία πράξη σε αυτή την πορεία η ανταρσία της ΚΝΕ το Σεπτέμβρη του 1989 με επικεφαλής το γραμματέα της οργάνωσης Γιώργο Γράψα, όταν ο τελευταίος δήλωσε «δε θα υπακούσω» στις διασπαστικές μεθοδεύσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ των Χ. Φλωράκη-Γρ. Φαράκου. Η επίδραση του κειμένου στη μετωπική πολιτική του ΝΑΡ και της νΚΑ (μετεξέλιξη της ΚΝΕ-ΝΑΡ της περιόδου 1989-1995) είναι φανερή ήδη από τα πρώτα τους βήματα και τη δική τους συμβολή στην ίδρυση της ΕΑΑΚ και άλλων ανάλογων προσπαθειών.

Διαβάστε το πολυσυζητημένο, όσο και άγνωστο κείμενο της απόφασης της 8ης συνόδου του ΚΣ:

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Η’ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

ΣΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

1. Η 8η Τακτική Σύνοδος του ΚΣ της ΚΝΕ συμπίπτει με τη διαμόρφωση μιας καινούργιας πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας. Το χαρακτηριστικό της είναι, ότι η Αριστερά προβάλει σαν ένας πόλος που μπορεί να παίξει πρωταγω­νιστικό ρόλο. Σ’ αυτή την εξέλιξη αποτυπώνεται η επίδραση της ενωτικής πολιτικής του ΚΚΕ και η ανάπτυξη της λαϊκής πάλης όλη την προηγούμενη περίοδο.

Το τελευταίο διάστημα οι ΗΠΑ με την ψυχροπολεμική πολιτι­κή τους οξύνουν παραπέρα τη διεθνή κατάσταση. Προωθώντας τον «Πόλεμο των Άστρων» παραβιάζουν τις συμφωνίες ΣΑΛΤ κι αναγγέλλουν πυρηνικές δοκιμές, που θα οδηγήσουν στον τερματι­σμό του δίχρονου μονομερούς μορατόριουμ της ΕΣΣΔ. Στην περιοχή μας επιδιώκουν να ενισχύσουν παραπέρα τις θέσεις τους, οξύνουν τις ελληνοτουρκικές διαφορές, ώστε να εμφανίζο­νται στο ρόλο του «διαιτητή» και να βαθαίνουν την εξάρτηση.

Η εσωτερική κατάσταση χαραχτηρίζεται από την παραπέρα κατολίσθηση της κυβερνητικής πολιτικής, σε όλο και πιο συντηρη­τικές επιλογές και την ευθυγράμμιση της με επιλογές της ΕΟΚ που έχουν βαριές συνέπειες, για τον εργαζόμενο λαό και τη χώρα.

Η εργατική τάξη, οι άλλοι εργαζόμενοι, η νεολαία, αντιτάσσο­νται όλο και πιο αποφασιστικά σ’ αυτή την πολιτική. Το αναπτυσ­σόμενο ενωμένο αγωνιστικό ταξικό μέτωπο των εργαζόμενων μπορεί να δώσει νέα τροπή στις πολιτικές εξελίξεις.

Το ΚΣ συζήτησε τα καινούργια κοινωνικο-πολιτικά και ιδεολο­γικά φαινόμενα που γεννιούνται στη ζωή και τη δράση της νεο­λαίας. Σοβαρή συνέπεια των αλλαγών που συντελούνται, είναι η αύξηση της πολιτικής κινητικότητάς της.

Σ’ αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται μεγάλες δυνατότη­τες για παραπέρα ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος με βάση τον μέχρι τώρα προσανατολισμό του. Για να συσπειρωθούν ευρύτερες μάζες νεολαίας προς τ’ αριστερά, να κερδηθούν στην υπόθεση της οικοδόμησης του μετώπου των κοι­νωνικών και πολιτικών δυνάμεων της αλλαγής.

Για να αξιοποιούνται αυτές οι δυνατότητες και να ξεπερνιού­νται οι αρνητικές τάσεις που τις συνοδεύουν, είναι αναγκαίο η ΚΝΕ. στηριγμένη στις αποφάσεις του 3ου Συνεδρίου της και στην πλούσια πείρα από την μέχρι τώρα πορεία της, να προχωρήσει σε μια ουσιαστική και δημιουργική προσαρμογή στις σημερι­νές συνθήκες της ενωτικής της ταχτικής. Να κατακτήσει μια νέα ποιότητα σ’ όλους τους τομείς της δράσης της. Αυτό θα συμβάλει σε μια ποιοτική στροφή στο κίνημα της νεολαίας, πράγμα που θα εκδηλώνεται: α) με την ανάλογη συγκεκριμενο­ποίηση του περιεχόμενου και των στόχων του, για την ενίσχυση του προσανατολισμού του, β) με την παραπέρα μαζικοποίηση, σταθερότητα, και αποτελεσματικότητά του, γ) με την ενίσχυση σ’ αυτό του ρόλου της εργατικής νεολαίας, την ανάπτυξη των δεσμών του με το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

 

2.  Η ΚΝΕ υποστηρίζει σήμερα την ανάγκη οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου πάλης της νεολαίας στην κατεύθυνση της αλλαγής. Ο στόχος αυτός αποτελεί αντικειμενική ανα­γκαιότητα που απορρέει από νέα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα στη ζωή και το κίνημα της νεολαίας. Τέτοια είναι α) Η παρατεταμένη κρίση και η συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική διαχείρισής της, σ’ όφελος των μονοπωλίων, με συνέπεια τη μεγάλη όξυνση των προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων, και της πλειοψηφίας της νεολαίας με προοπτική τη σοβαρή επιδείνωσή τους στο μέλλον. Όλα αυτά με τη δική μας παρέμβαση και την ανάπτυξη της πάλης, μπορεί να βοηθούν στην ενότητα και συ­σπείρωση των τμημάτων της νεολαίας. β) Η παραπέρα σύνδεση της διαδικασίας της παραγωγής μ’ αυτή της μόρφωσης στα πλαί­σια των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων. Η διαδικασία αυτή, παρ’ όλες τις στρεβλώσεις που παίρνει στη χώρα μας στα πλαίσια της κρίσης, μαζί και με την αριθμητική αύξηση της εργατικής νεολαίας, την άνοδο του μορφωτικού της επίπεδου και το γεγονός ότι αυτή δέχεται πιο άμεσα τις επιπτώσεις της κρίσης, ενισχύει αντικειμενικά το ρόλο της εργατικής νεολαίας μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα. γ) Η φθορά της κυβερνητικής πολιτικής και η μείωση της επιρροής της Ν. ΠΑΣΟΚ στο χώρο της νεολαίας. πράγμα που ενισχύει τις δυνατότητες απεγκλωβισμού δυνάμεων από την επιρροή τους. δ) Η αγωνιστική αφύπνιση νέων πλατιών μαζών νεολαίας, όπως φάνηκε και στις τελευταίες μαθητικές κινητοποιήσεις, που όμως δεν ενεργοποιούνται πάντα σταθερά στο νεολαιίστικο κίνημα, ενώ ένα τμήμα τους έχει τάσεις γρήγο­ρης απογοήτευσης.

Η άρχουσα τάξη έχοντας πάντα στόχο να πετύχει τη συντηρητική στροφή της νεολαίας, στη βάση της πάγιας επιδίωξης της για ενεργητική υποστήριξη του συστήματος της, ρίχνει ταυτόχρονα σήμερα το βάρος της πολιτικής και ιδεολογικής παρέμβασης της στην προσπάθεια να κρατηθεί η νεολαία, όσο γίνεται, μακριά από την πολιτική δράση στα πλαίσια του μαζικού κινήματος. Να διαμορφώσει μια παθητική στάση απέναντι στα προβλήματα της. να στραφεί στον ατομισμό. Εκτιμά ότι στις σημερινές συνθήκες, μια τακτική που θα ευνοούσε την πολιτικοποίηση και τη μαζική δράση της νεολαίας, θα κατέληγε σε τελευταία ανάλυση στην ενίσχυση των θέσεων των κομμουνιστών. Παράλληλα, επιχειρεί να χρησι­μοποιήσει τη νεολαία σα «βάση» της νεοσυντηρητικής της επίθε­σης ενάντια στο λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Ειδικός στόχος της άρχουσας τάξης είναι η μείωση της επιρ­ροής της ΚΝΕ. η απομόνωσή της από τις ευρύτερες μάζες και η ιδεολογική επίδραση της στη νεολαία που την ακολουθεί.

 

3. Στις σημερινές συνθήκες, με την ανάπτυξη της πάλης, συνεχίζεται η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας μέσα από διαφορετικούς όμως δρόμους σε σχέση με την προηγού­μενη δεκαετία. Γίνεται περισσότερο στη βάση των οξυμέ­νων κοινωνικών προβλημάτων και των διευρυμένων αναγκών της.

Παραμένει πάντα ισχυρό στη νεολαία και με δυνατότητες ανοδικής εξέλιξης, το αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπω­λιακό ρεύμα, που είναι η πιο προχωρημένη έκφραση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης. Πολλά όμως από τα προηγούμενα δεδομέ­να έχουν αλλάξει. Εμφανίζονται νέα στοιχεία, νέες ανάγκες και νέες δυσκολίες στο δρόμο για μια παραπέρα αποφασιστική ανά­πτυξη του. Σήμερα αυτό το ρεύμα μπορεί να εμπλουτιστεί και με άλλες, πλατύτερες δυνάμεις της νεολαίας. Δεν πρέπει ωστόσο να αγνοηθούν οι δυνατότητες των δυνάμεων του δικομ­ματισμού να εγκλωβίζουν και μάζες νεολαίας στα πλαίσια του συστήματος. Αυτή η προσπάθεια επιδρά και σε νέους ήδη ενταγ­μένους στο αριστερό ριζοσπαστικό ρεύμα ή και που επηρεάζονται άμεσα από την ΚΝΕ. Σε ορισμένους απ’ αυτούς εμφανίζονται τάσεις «κούρασης» και λειψής προσφοράς στο κίνημα, πιο έντο­νες σε κρίσιμες καμπές της ζωής τους. Άλλοι δύσκολα κατανοούν την ανάγκη εφαρμογής μιας σωστής πολιτικής ενότητας στο χώρο της νεολαίας.

Για την παραπέρα ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη αυτού του ρεύματος χρειάζεται να παρθούν υπόψη τα εξής:

• Η υποχώρηση της πολιτικής και εκλογικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ στη νεολαία, χωρίς αυτό να σημαίνει και αντίστοιχη σε έκταση φθορά του ρεφορμισμού. Παράλληλα, είναι ορατές οι τάσεις αποστράτευσης, απογοήτευσης και άμβλυνσης των αντιιμπεριαλιστικών διαθέσεων σ’ αυτό το χώρο, σα συνέπεια και της καλλιέργειας συμβιβαστικών αντιλήψεων στους κόλπους της Ν. ΠΑΣΟΚ από την ηγεσία της. Παρ’ όλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος των νέων που και σήμερα ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο εκφράζει δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική και συνολικά για την κοινωνική – πολιτική, κατάσταση, αλλά και παραμένει, το τμήμα της πολιτικά δραστήριας νεολαίας που βρίσκεται πιο κοντά στην πολιτική της ΚΝΕ. Γι’ αυτό και χρειάζεται σταθερά να αποκρούονται απόψεις που ταυτίζουν την ηγεσία με τη βάση του ΠΑΣΟΚ.
• Πολλοί νέοι, που έρχονται σ’ αντίθεση με τη σημερινή κατάστα­ση. μένουν «μετέωροι», και αμήχανοι. Αν δεν βρουν έγκαιρα πολιτική διέξοδο προς τ’ αριστερά, η δυσαρέσκεια τους τελικά κινδυνεύει «ν’ απορροφηθεί» στα πλαίσια του συστήματος. Επί­σης, δεν πρέπει ν’ αποκλείσουμε προσπάθειες καθήλωσης του όποιου ριζοσπαστισμού τέτοιων μαζών σε κάποια καινούργια ρε­φορμιστικά αναχώματα που ίσως δημιουργηθούν αύριο ή σε ένα τύπο οργάνωσης με «αριστερό» πρόσωπο και ανώδυνη κριτική στάση απέναντι στο «κατεστημένο».
• Η εξάπλωση ως ένα βαθμό συντηρητικών απόψεων και αξιών στη νεολαία, δε σημαίνει και αποδοχή συνολικά του «νεοφιλελεύ­θερου οράματος», απ’ όλους τους νέους και τις νέες που για κάποια περίοδο εκφράζονται από την ΟΝΝΕΔ. Οι νέοι αυτοί δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται σαν απευθείας εκπρόσωποι της ξένης εξάρτησης και του μεγάλου κεφαλαίου. Πολλοί απ’ αυτούς, ιδιαίτερα μαθητές – σπουδαστές από λαϊκά στρώματα και νέοι εργά­τες, με την κατάλληλη παρέμβαση της ΚΝΕ μπορούν ν’ απεγκλω­βίζονται, καθώς θα οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις.

 

4. Με βάση όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό, ότι είναι επιτακτικά αναγκαία μια καλά επεξεργασμένη τακτική από την πλευρά της ΚΝΕ, με στόχους:

• Να βάζει σε κίνηση δυνάμεις νεολαίας που στις σημερι­νές συνθήκες μπορούν να ριζοσπαστικοποιηθούν αναπτύσσοντας παραπέρα σχέσεις συνεννόησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης μαζί τους.
• Να διευκολύνει την κίνηση πλατιών μαζών νεολαίας και να δίνει σ’ αυτή διεκδικητικό χαρακτήρα και όσο γίνεται αριστερό, αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό στην τάση συ­σπείρωσης τους.
• Να προσελκύει νέες .μάζες νεολαίας στην πολιτική ζωή και δράση αποκρούοντας την προσπάθεια «αποπολιτικοποίησής» τους.
• Να συμβάλει, τελικά, στην υπόθεση της συσπείρωσης των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της αλλαγής.

 

5. Σ’ αυτή την προοπτική απαντά η πρόταση για το ενιαίο μέτωπο πάλης της νεολαίας. Η οικοδόμηση του είναι μια σύνθετη διαδικασία συ­σπείρωσης. συμπόρευσης και κοινής δράσης τόσο σε κοι­νωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αφορά τις δυνάμεις της νεολαίας, που έχουν συμφέρον από μια βαθιά προοδευτική αλλα­γή στην ελληνική κοινωνία, που σ’ ένα βαθμό τείνουν σε μια τέτοια κατεύθυνση και απορρίπτουν στην πράξη τα χρεοκοπημένα πρό­τυπα των κάθε λογής αστικών εκσυγχρονισμών. Είναι μια διαδικα­σία υπεράσπισης των κατακτήσεων της νεολαίας από την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και προώθησης των στόχων για μια ουσιαστική βελτίωση της ζωής της μέσα στα πλαίσια ενός συνολικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση με μια ριζική στροφή στην πορεία του τόπου.

Είναι μια τακτική ενότητας στη νεολαία κύρια από τα κάτω με μακροπρόθεσμη σημασία και με πολιτική κατεύθυνση τους στό­χους της αλλαγής στην προοπτική του σοσιαλισμού. Το ενιαίο μέτωπο πάλης στηρίζεται βασικά στο μαζικό κίνημα και στους καταχτημένους στόχους του. Προωθεί και προασπίζει τον αυτοτε­λή ρόλο των μαζικών φορέων της νεολαίας. Δεν ταυτίζεται με μια πολιτική συμπαράταξη στο χώρο της νεολαίας με 6άση ένα ελάχι­στο πρόγραμμα. Το σύνολο των άμεσων και πιο μακροπρόθεσμων επιδιώξεων του, δεν είναι αμετακίνητο, αλλά διαμορφώνεται στην πορεία των νεολαιίστικων αγώνων, πρώτα απ’ όλα με τη συμβολή των μαζικών φορέων της νεολαίας, αλλά και των πολιτικών τάσεων και δυνάμεων που κινούνται σε προοδευτική κατεύθυνση.

 

6. Οι άξονες της πάλης που σήμερα μπορούν να τεθούν για την πιο πλατιά και ενιαία οργανωμένη κινητοποίηση της νέας γενιάς είναι:

α) Η υπεράσπιση και βελτίωση του βιοτικού επίπεδου της νεολαίας ενάντια στη συνεχή μείωση του εισοδήματος και των κοινωνικών δαπανών, για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της.

β) Το δικαίωμα στη δουλιά ενάντια στην ανεργία.

γ) Μια παιδεία στην υπηρεσία του λαού.

δ) Η απόκρουση του αυταρχισμού και η διεύρυνση των δημο­κρατικών ελευθεριών και καταχτήσεων του νεολαιίστικου κινή­ματος.

ε) Το αποφασιστικό «άνοιγμα» του μορφωτικού πολιτιστικού μετώπου της νέας γενιάς, η ανάπτυξη των αθλητικών δραστηριο­τήτων της.

στ) Η πάλη για την υπεράσπιση της ειρήνης, η συσπείρωση ενάντια στα πυρηνικά, ο αγώνας για το διώξιμο των βάσεων, η πάλη ενάντια στην αμερικανονατοϊκή και ΕΟΚική εξάρτηση η παραπέρα ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστής αλληλεγγύης.

Θεωρώντας τα παραπάνω ζητήματα-κρίκους στη σημερινή πραγματικότητα για την ανάπτυξη της αγωνιστικής συσπείρωσης της νεολαίας, η ΚΝΕ θα ενισχύσει ταυτόχρονα, τις συσπειρώσεις και δραστηριότητες που αναπτύσσονται, για τα πιο διαφορετικά προβλήματα της νεολαίας, έχοντας πάντα στόχο να εντάσσονται σε μια ενιαία κατεύθυνση. Αναπτύσσοντας τη δράση της σ’ όλους αυτούς τους άξονες το κίνημα της νεολαίας θα τροφοδοτεί και τη συνολική διαδικασία συσπείρωσης και πάλης των λαϊκών δυνά­μεων στην κατεύθυνση της αλλαγής.

 

7. Το ΚΣ της ΚΝΕ εξετάζοντας το σημερινό επίπεδο ανάπτυ­ξης του νεολαιίστικου κινήματος, πάνω στο οποίο θα στηρίζεται δασικά το ενιαίο μέτωπο διαπιστώνει:

Όλες σχεδόν οι κινητοποιήσεις των τελευταίων χρό­νων, χωρίς πάντα η έκταση τους να είναι ανάλογη της οξύτητας των προ6λημάτων, έγιναν για δασικά ζητήματα που απασχολούν τη νεολαία του κάθε χώρου. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις δεν αγκάλιαζαν όλα τα προβλήματα, έτσι ώστε να αντιπαλεύουν τις πολύπλευρες επιπτώσεις που έχουν στη ζωή της νεολαίας η κυβερνητική πολιτική και η κρίση του συστήματος που διαχειρίζε­ται. Επίσης η κατεύθυνση λύσης των προβλημάτων ήταν γενικά σωστά στραμμένη ενάντια σε επιλογές της κυβέρνησης και γενικότερα της άρχουσας τάξης. Ορισμένες όμως, φορές στην αναγκαία επιδίωξη σύνδεσης των στόχων πάλης με τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων, δεν αποφεύχθηκε μια «από τα πάνω» επιβολή στόχων, παραβλέποντας το επίπεδο συνείδησης των μαζών και την ανάγκη να διευκολύνεται η ένταξη όσων γίνεται περισσότερων νέων στην πάλη.

Συνολικά τα τελευταία χρόνια το μαζικό κίνημα της νεολαίας, ασχολήθηκε περισσότερο με την αποσπασματική απόκρουση των κυβερνητικών μεθοδεύσεων και λιγότερο με το να στερεώνει, ταυτόχρονα, το ρόλο του και να συγκεκριμενοποιεί καλύτερα το δικό του διεκδικητικό πλαίσιο, που θα παίρνει υπόψη του την κυβερνητική πολιτική και την ανάγκη απόκρουσής της, χωρίς όμως να καθορίζεται αποκλειστικά απ’ αυτήν.

 

 

8. Σήμερα χρειάζεται να ξεπεραστεί μια ορισμένη αποσπα­σματικότητα, μονομέρεια και γενικότητα των διεκδική­σεων. Το ζητούμενο είναι το πέρασμα σ’ ένα επίπεδο όπου κάθε τμήμα της νεολαίας με τη δική του ιδιαιτερότητα θα επιλέγει τέτοιους στόχους και μορφές δράσης που θα προσελ­κύουν πλατύτερες μάζες στην υπεράσπιση των άμεσων συμφερό­ντων τους. Και ταυτόχρονα, μέσα απ’ αυτό το δρόμο θα ωριμάζουν και θα προωθούνται ενιαίες ενέργειες όλων των τμημάτων της νεολαίας για ευρύτερους στόχους της αλλαγής.

Η σταδιακή προσαρμογή των στόχων μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα πρέπει να το 6οηθά να διεξάγει πιο εύστοχα και πιο αποτελεσματικά την πάλη για τα σύγχρονα προβλήματα της νεο­λαίας στη δουλιά, τη μόρφωση, την ειδίκευση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Ιδιαίτερα για τα κρίσιμα προβλήματα που γεννούν οι ΕΟΚικές ρυθμίσεις, η κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης που δια­περνά όλους τους χώρους και η εντονότερη παρέμβαση του αστικού κράτους.

Ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης της πάλης του ν. κ. θα το βοηθήσει να συγκεντρώσει νέες δυνάμεις, θα του δώσει τη δυνα­τότητα ν’ αποτρέψει επιλογές που επιχειρούν να πλήξουν σοβα­ρές κατακτήσεις της νεολαίας. Ενισχύοντας τον επιθετικό χαρα­κτήρα του, το νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να επιβάλει ορισμένες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και παράλληλα να μεταφέρει το πολιτικό κόστος σε βάρος συνολικά των δυνάμεων του δικομματι­κού, τροφοδοτώντας τη συνολική μετατόπιση προς τ’ αριστερά, την ένταξη των αγώνων του στην συνολικότερη πάλη του λαϊκού κινήματος, ενάντια στην εξάρτηση, στην ασυδοσία των μονοπω­λίων, για την ανάπτυξη προς όφελος του λαού και της χώρας.

 

9. Βασικά προβλήματα για τους μαζικούς νεολαιίστικους φο­ρείς παραμένουν, η εξασφάλιση της αποτελεσματικότη­τας στη δράση τους, ο εμπλουτισμός και διεύρυνση του περιεχομένου τους και η παραπέρα ανάπτυξη της δημο­κρατίας, στην εσωτερική τους ζωή. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση η ΚΝΕ χρειάζεται να πρωτοστατήσει με προτάσεις και σκέψεις. Χρειάζεται επίσης μαζί με την φροντίδα που πρέπει να δείξει για ιδιαίτερη ενίσχυση του δυναμικού της στις μαζικές οργανώσεις, να καταπολεμάει αυστηρά πρακτικές που οδηγούν στην παραβίαση της οργανωτικής αυτοτέλειας των μαζικών φορέων ή που αντιλαμβάνονται τα όργανα των φορέων σαν άθροισμα των παρα­τάξεων που συμμετέχουν σ’ αυτά. Ακόμα περισσότερο προβάλει σήμερα η ανάγκη για την προσέλκυση στα σωματεία και τη δρα­στηριοποίηση στις επιτροπές νέων της εργαζόμενης νεολαίας, που εξακολουθεί σε μεγάλο ποσοστό να παραμένει έξω από αυτά. Αντίστοιχα επι6άλεται η δραστηριοποίηση της νεολαίας στους αγροτικούς συλλόγους. Παράλληλα χρειάζεται να καταβάλλονται πιο έντονες προσπάθειες για να ανέβει αποφασιστικά η ποιότητα συμμετοχής και εκείνου του τμήματος της νεολαίας που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εντάσσεται μέχρι τώρα στο κίνημα. Η ΚΝΕ, πρέπει να συμβάλει στις αναζητήσεις που αρχίζουν και ωριμάζουν στο ίδιο το κίνημα της νεολαίας για μορφές οργάνωσης του (όπως, λ.χ. τα δευτεροβάθμια όργανα των μαθητών), περιφρουρώντας τον ενιαίο χαρακτήρα, και τις οργανώσεις που μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει.

 

10. Το ενιαίο μέτωπο πάλης, θα συνενώνει τα πιο διαφορετικά ρεύματα ριζοσπαστικής κοινωνικής διαμαρτυρίας, μάζες νεολαίας με πολύ διαφορετικά επίπεδα πολιτικής συνείδησης, θα οδηγεί τις μάζες προς τ’ αριστερά, προς το αντιιμπεριαλιστικό ­αντιμονοπωλιακό κίνημα. Πριν απ’ όλα θα έχει στόχο να τραβή­ξει σε μια τέτοια κατεύθυνση τις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις που είτε βρίσκονται ακόμα εγκλωβισμένες στο ΠΑΣΟΚ, είτε ταλαντεύονται, ή διαφοροποιούνται ή και αποδεσμεύονται και αναζητούν πολιτική έκφραση. Πρόκειται για σημαντικό τμήμα της νεολαίας, που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη κινητικότη­τα. Το προς τα που θα στραφεί τελικά είναι ένα ανοιχτό και κρίσιμο ζήτημα. Επόμενα, η επίδραση σ’ αυτούς ακριβώς τους νέους πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της τακτικής και της δράσης της ΚΝΕ. Μεγάλη σημασία, απ’ αυτή την άποψη, έχουν οι προσ­πάθειες, ώστε τέτοιοι νέοι να αναλαβαίνουν ευθύνες στα πλαί­σια του μαζικού κινήματος. Να βρίσκονται μορφές συμπόρευσης και συμπαράταξης μ’ αυτούς τους νέους γι’ αυτά ή εκείνα τα ζητήματα, ανεξάρτητα από γενικότερες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.

 

11. Η πρόταση για τη συγκρότηση του ενιαίου μετώπου πάλης απευθύνεται:

α. Σ’ όλα τα τμήματα της νεολαίας που νιώθουν την ανάγκη για μια ριζική στροφή στην πορεία του τόπου και πριν απ’ όλα στην εργατική νεολαία που πρέπει να είναι και η βασική δύναμη του μετώπου. Για να παίξει αυτό το ρόλο σήμερα η εργατική νεολαία επι6άλεται η ΚΝΕ να δυναμώσει την πολύπλευρη δράση της μέσα σ’ αυτή και πριν απ’ όλα στην εργοστασιακή.

β. Στους νέους και τις νέες, που διατηρούν ένα αριστερό και προοδευτικό προσανατολισμό, ανεξάρτητα από κομματικές προ­τιμήσεις, και ιδεολογικές διαφορές. Το Ε.Μ.Π. προωθείται σε κάθε χώρο και τομέα του κινήματος σε κοινή δράση με ομάδες, και ξεχωριστά πρόσωπα, που αναπτύσσουν δραστήριο ρόλο πάνω σε συγκεκριμένους στόχους και αποκρούουν τη δικομματική πραχτική.

γ. Σε όλα τα μεσαία και κατώτερα νεολαιίστικα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε ξεχωριστές τοπικές οργανώσεις και όργανα της Ν. ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων οργανώσεων, όπως του Ρ.Φ., της Ν. ΕΔΑ κ.λπ., με βάση κάποιο συγκεκριμένο στόχο δράσης του κάθε χώρου.

 

12. Η ενωτική πρόταση της ΚΝΕ απευθύνεται συ­γκεκριμένα κάθε φορά και στις ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων της νεολαίας για κοινή δράση με ένα μέρος απ’ αυτές ή και συνολικά με όλες μαζί. Ιδιαίτερα απευθύνεται στις ηγεσίες εκείνων των δυνάμεων που υποστηρίζουν ή έχουν τουλάχιστον εξαγγεί­λει ένα γενικό αριστερό προοδευτικό προσανατολισμό. Οι δυνατότητες κοινής δράσης σε επιμέρους ή και γενικότερους στόχους με τις κορυφές ή τα τμήματα των κορυφών των νεολαιί­στικων οργανώσεων, είναι μεγαλύτερες απ’ αυτές των αντίστοι­χων κομματικών τους ηγεσιών. Μια συνεπής πολιτική ενότητας στη βάση της νεολαίας, για να είναι αποτελεσματικότερη χρειά­ζεται να συνοδεύεται από μια συγκεκριμένη ταχτική πολιτικών σχέσεων με τις ηγεσίες των πολιτικών και μαζικών οργανώσεων νεολαίας για να διευκολύνεται η μετατόπιση μαζών της νεο­λαίας από το στρατόπεδο του δικομματισμού σε προοδευτι­κές και αριστερές θέσεις.

Το Κ.Σ. της ΚΝΕ επεξεργάστηκε συγκεκριμένη ταχτική για πρόσκληση σε διάλογο και κοινή δράση στις ηγεσίες κάθε πολιτι­κής οργάνωσης νεολαίας ξεχωριστά με βάση τα ιδιαίτερα ταξικά, κοινωνικοπολιτικά και ιδεολογικά τους χαρακτηριστικά.

 

 

13. Η ανοιχτή πρόσκληση της ΚΝΕ στις άλλες οργανώσεις της νεολαίας σημαίνει πριν απ’ όλα ανοιχτό διάλογο μπροστά στις μάζες της νεολαίας, γύρω απ’ τα αιτήματα, τους στόχους, τις μορφές και το άμεσο πρόγραμμα δράσης. Για την απόσπαση λύσεων προς όφελος της νεολαίας και για την προώθηση της ενότητας δράσης και της αγωνιστικής ριζοσπαστικής κατεύθυνσης του κινήματος της νέας γενιάς. Παράλληλα η ΚΝΕ θα προβάλλει τους γενικότερους δημο­κρατικούς, αντιιμπεριαλιστικούς και αντιμονοπωλιακούς στόχους του νεολαιίστικου κινήματος και θα προωθεί την πάλη γι’ αυτούς.

Η ΚΝΕ θεωρεί ότι στον διάλογο μπροστά στο μαζικό κίνημα και τη νεολαία μπορεί να παίρνουν μέρος και οι νεολαίες του δικομματισμού, η κάθε μια με τις δικές της θέσεις και σκοπιμότη­τες, κάτω από την πίεση των οξύτατων αναγκών της νέας γενιάς και της ανάπτυξης της πάλης.

Η πρόταση της ΚΝΕ σ’ όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της νεολαίας για το ενιαίο μέτωπο πάλης δεν αποκλείει και άλλες προτάσεις ή ενωτικές πρωτοβουλίες από οπουδήποτε και αν προέρχονται, εφόσον εξασφαλίζουν την αυτοτέλεια του ν.κ. από τους μηχανισμούς του κράτους και των μονοπωλίων. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, που προω­θεί η κυβέρνηση κι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ΚΝΕ αντιτίθεται στη δημιουργία του.

 

14. Η αγωνιστική πρόσκληση για το ενιαίο μέτωπο πάλης απευθύνεται και σε κείνες τις οργανώσεις,  ομάδες ή παρέες της νεολαίας που συσπειρώνονται γύρω από περιοδικά, ή συνδικαλιστικές – πολιτικές συσπειρώσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τείνουν να διαχωρίσουν ή έχουν διαχωρίσει τις θέσεις τους από το δικομμα­τισμό. Αυτές τις προσεγγίζει με την κατανόηση των ιδιομορφιών, που έχουν, καθώς και με την αναγνώριση των αντίστοιχων μορφών οργάνωσης και εκπροσώπησης που χρησιμοποιούν. Εδώ φυσικά δεν γίνεται λόγος για τα διάφορα κυκλώματα που αποτελούν εξαρτήματα των μηχανισμών του δικομματισμού, αλλά για τις γνήσιες τάσεις και ομάδες διαμαρτυρίας, που ξεπηδάνε καθημε­ρινά σε αντίθεση με τη δικομματική λογική.

Ειδικά να προσεχτούν οι διάφορες ομάδες νέων που διαφορο­ποιήθηκαν ή τείνουν άμεσα να διαφοροποιηθούν από το ΠΑΣΟΚ. Αυτές, ανεξάρτητα από τη σημερινή πολιτική τους δύναμη, εκφράζουν αντικειμενικά προβληματισμούς που απασχολούν σήμε­ρα την πλειοψηφία της βάσης της Ν. ΠΑΣΟΚ και αποτελούν σοβαρούς κρίκους για την οικοδόμηση του ενιαίου μετώπου πάλης ενάντια στο δικομματισμό, για την αλλαγή.

 

 

15. Η σημερινή εξαιρετικά ρευστή και αντιφατική πολι­τική πραγματικότητα συσσωρεύει τους πιο διαφο­ρετικούς προβληματισμούς και αναζητήσεις της νεολαίας. Ταυτόχρονα, η πολιτική ενότητας και συμμαχιών που καλείται ν’ αναπτύξει η ΚΝΕ στο χώρο της νεο­λαίας προϋποθέτει μια οργάνωση ακόμα περισσότερο ικανή να πείθει και να εμπνέει, ανοίγοντας νέους δρόμους επικοινωνίας με τις ευρύτερες μάζες της νεολαίας. Μια οργάνωση ριζωμένη σ’ όλους τους χώρους όπου δουλεύει, μορφώνεται και ζει η νεολαία, και πριν απ’ όλα στα εργοστάσια.

Σήμερα χρειάζεται ένας νέος προσανατολισμός στην ίδια την εσωτερική ζωή και λειτουργία της οργάνωσης. Να εξασφαλίζεται η ζωντανή και δημοκρατική λειτουργία πριν απ’ όλα της Ο.Β., αλλά και στα καθοδηγητικά όργανα. Να αναπτυχθεί περισσότερο το κριτικό και αυτοκριτικό πνεύμα, να αντιπαλεύεται κάθε πνεύμα ρουτίνας, τυποποίησης, αυτάρκειας, ωραιοποίησης και εξωραϊ­σμού αδυναμιών, να γίνεται πιο αντικειμενική εξέταση της κατά­στασης στη νεολαία και την οργάνωση. Παρά τα αναμφισβήτητα βήματα, παραμένουν οξυμένα προβλήματα μονόπλευρου προσα­νατολισμού στα στενά οργανωτικά καθήκοντα που συχνά «στε­γνώνει» τις διαδικασίες της οργάνωσης και καταλήγει σ’ ένα «χειροτεχνισμό» και «υπεροργανωτισμό». Είναι αναγκαία θαρρα­λέα βήματα, σ’ όλη την κλίμακα της οργάνωσης έτσι που τα μέλη της ΚΝΕ να ζουν μια πολύ πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα εσωοργανωτική ζωή, να έρχονται σε επαφή με τον πλούτο και την φρεσκάδα της Μαρξιστικής Σκέψης, να διαμορφώνουν κριτήρια και δυνατότητα ανάπτυξης γόνιμης σκέψης, κατανόησης της αντι­φατικότητας του σύγχρονου κόσμου και δημιουργικής αντιμετώ­πισης των προβλημάτων της δράσης μας. Να μελετούν και να προσαρμόζουν ανάλογα και έγκαιρα τις μορφές και μέθοδες δουλιάς.

Στις σημερινές συνθήκες χρειάζεται να απλωθεί η ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα της ΚΝΕ σε ένα ευρύτερο φάσμα ζητημάτων, που απασχολούν ζωηρά τη νεολαία. Και σ’ αυτά που έχουν σχέση με την άμεση πολιτική επικαιρότητα και τις εξελίξεις στο νεολαιίστικο κίνημα, και σε κείνα που αφορούν πολύμορφα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και ενδιαφέροντα της νεολαίας στην εργασία, τη μόρφωση, την τέχνη, τον ελεύθερο χρόνο, τις ανθρώπινες σχέσεις κ.λπ.

Σοβαρό, επίσης, είναι το πρόβλημα της γλώσσας και των μορφών της ιδεολογικής – πολιτικής δουλιάς της ΚΝΕ. Η άρχουσα τάξη στο όνομα της «ανανέωσης του πολιτικού λόγου», προσπα­θεί ν’ ασκήσει μια πίεση για ιδεολογικό αφοπλισμό στις αριστερές δυνάμεις της νεολαίας και για αναίρεση της ουσίας της πολιτικής της ΚΝΕ. Όμως, ταυτόχρονα, στο βαθμό που δεν το καταφέρνει. προσπαθεί να την σπρώξει σε μια άγονη σεχταριστική αντίληψη «λίγων εκλεχτών». Είναι ανάγκη να καταπολεμιέται πιο αποτελε­σματικά κάθε τάση «αποξήρανσης» της ιδεολογικο-πολιτικής πα­ρουσίας της ΚΝΕ. Να παίρνει υπόψη όλο και περισσότερο τη γλώσσα,»τα ενδιαφέροντα, τις απαιτήσεις της σημερινής νεολαίας και πριν απ’ όλα της εργατικής. Να αφουγκράζεται τον παλμό των νέων που έχουν μικρή ηλικία. Για το σκοπό αυτό είναι ανάγκη πέρα από τα άλλα να χρησιμοποιούνται πιο πρωτότυπες και ελκυστικές μορφές προπαγάνδας και να αξιοποιούνται οι δυνατό­τητες των σύγχρονων τεχνικών μέσων. Σοβαρά να προσεχτεί η βοήθεια στην Κίνηση των Νέων Πρωτοπόρων.

Ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, πρωτοπορώντας στις παραπάνω κατευθύνσεις χρειάζεται να γίνεται πιο κατανοητός στους νέους εργαζόμενους, πιο προσιτός στις μικρότερες ηλικίες, να διαβάζεται εύκολα και από ευρύτερα τμήματα της νεολαίας. Να ενισχύει την προσπά­θεια της οργάνωσης για βαθύτερη μελέτη των νέων κοινωνικών φαινομένων και των αλλαγών που συντελούνται στη νεολαία. Να συμβάλει αποφασιστικά στην προσπάθεια οικοδόμησης του ενιαί­ου μετώπου πάλης. Να βοηθήσει ακόμα περισσότερο στη βελτίωση της εσωοργανωτικής λειτουργίας, στη διαπαιδαγώγηση και μελών και στελεχών της ΚΝΕ, με βάση την ιστορία του ΚΚΕ και του λαϊκού μας κινήματος. Ν’ αντιπαλεύει την αντικομμουνιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα, προβάλλοντας τις καταχτήσεις του υπαρκτού σοσιαλισμού και αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες που δίνει η εφαρμογή στη ζωή των αποφάσεων του 27ου Συνέ­δριου του ΚΚΣΕ. Μόνιμο και πρωταρχικό καθήκον των μελών και στελεχών της ΚΝΕ είναι να διαβάζουν τον Οδηγητή και να δου­λεύουν δραστήρια, για την αύξηση της κυκλοφορίας του.

 

16. Η ΚΝΕ στηριγμένη, ακόμα περισσότερο, στην ιδεολογική και πολιτική καθοδήγηση του ΚΚΕ θ’ αναπτύξει με φαντασία και δημιουργικό πνεύμα τη δραστηριότητά της στη νεολαία, θα πλουτίσει τις επεξεργασίες της, την πολιτική της παρέμβαση, την αυτενέργεια της, ώστε προχωρώντας προς το 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ, να δυναμώνει και να καταχτά περισσότερο το πρόσωπο της οργάνω­σης που συνδυάζει την επαναστατική πίστη με τη δημιουργική σκέψη, την ικανότητα βαθιάς επικοινωνίας με τις πλατύτερες μάζες της νεολαίας, την ταξική συνέπεια με τον πολιτικό ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα.

Γενάρης 1987