Η μπροσούρα αυτή εκδόθηκε τον Οκτώβρη του 1945, την περίοδο που είχε γίνει το 7ο συνέδριο του ΚΚΕ. Ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση και αφού είχαν ακολουθήσει τα Δεκεμβριανά, η Βάρκιζα, η αποκήρυξη του Άρη Βελουχιώτη και η εξόντωσή του από τη νέα εξουσία που έστηναν οι αστοί, οι Άγγλοι και η Δεξιά, το ΚΚΕ συσπείρωνε ακόμη πλατιές μάζες και ήταν ο κορμός του ΕΑΜ, που ήταν η βασική πολιτική δύναμη στη χώρα.
Έκδοση του Συνασπισμού Πολιτικών Κομμάτων του ΕΑΜ για το Δεκέμβρη του 1944 ένα χρόνο μετά τα γεγονότα με δηλώσεις και άρθρα από μέσα ενημέρωσης της Βρετανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, όπου φαίνεται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της βρετανικής επέμβασης.
Η μπροσούρα «Οι Ανατολικές Συνοικίες τον Δεκέμβρη του 1944» εκδόθηκε το 1945 από την 4η Αχτίδα της ΚΟΑ του ΚΚΕ και περιγράφει πώς δόθηκε η μάχη των Δεκεμβριανών σε εκείνη την περιοχή της Αθήνας από τις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Το κείμενο προέρχεται από την επανέκδοση των Ιστορικών Εκδόσεων (1976).
ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1944
Έκδοση της 4η Αχτίδας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αθήνα 1945
Πώς φτάσαμε στον Δεκέμβρη
Σε μια από τις ιστορικές συνεδριάσεις της Βουλής των Κοινοτήτων το Δεκέμβρη του ’44, ο Τσώρτσιλ απαντώντας στις επιθέσεις των Εργατικών βουλευτών χαρακτήρισε την Αντίσταση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά σαν «γκανγκστερικό κίνημα ληστών και τροτσκιστών». Την καραμέλα αυτή που της προσφέρθηκε τότε εξακολουθεί η «ελληνική» αντίδραση να την πιπιλάει μέχρι σήμερα, προσπαθώντας να παρουσιάσει το θαύμα της Δεκεμβριανής Αντίστασης σαν «αντεθνικό κίνημα». Για πρώτη φορά θα μας βρει σύμφωνους, γιατί πραγματικά το Δεκέμβρη γίνηκε ένα τέτοιο αντεθνικό κίνημα. Από ποιους όμως; Από το λαό που υπερασπίζοντας την ανεξαρτησία και την τιμή του άρπαξε τα όπλα ή από εκείνους που προσπαθώντας να διαιωνίσουν τα προνόμια της εκμετάλλευσης και της αποικιακής εξάρτησης από καιρό είχαν καταστρώσει τα σατανικά αντιλαϊκά τους σχέδια;
Αν υπήρχαν μερικές αμφιβολίες γι’ αυτό στα μυαλά των απλοϊκών πριν το Δεκέμβρη, στο χρόνο που πέρασε παραχώρησαν τη θέση τους στην απόλυτη επίγνωση και βεβαιότητα ότι κινηματίες και εχθροί του λαού ήταν η «ελληνική» δοσίλογη πλουτοκρατία και οι άγγλοι Τόρηδες.
Σ’ αυτό βοήθησαν πολύ η δημοσίευση των εκθέσεων του περίφημου ταξίαρχου Έντυ και οι δίκες των Κουίσλιγκς, της Ειδικής και του Μπουραντά. Πάνω απ’ όλα όμως βοήθησε το μεταδεκεμβριανό χάος, το έπαθλο της «νίκης» τους.
Η εξέταση όμως της πολιτικής των Τόρηδων και της προδοτικής συνωμοσίας της ντόπιας αντίδρασης ξεφεύγει από τους σκοπούς αυτού του βιβλίου. Εδώ θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τα περιστατικά που αποτέλεσαν την πικρή και αιματηρή
πείρα του λαού των Ανατολικών Συνοικιών, πείρα που τον όπλισε με την πίστη και ενέπνευσε τον απαράμιλλο ηρωισμό που έδειξε στις μέρες της Δεκεμβριανής Αντίστασης.
Το λαό των Συνοικιών μας τον βρήκε η απελευθέρωση κουρελιασμένο, εξαντλημένο, καταματωμένο, αλλά πιο δυνατό και αποφασιστικό παρά ποτέ. Μήνες πριν από την απελευθέρωση της Αθήνας η πάλη του λαού μας και ο ηρωισμός του ΕΛΑΣ είχαν πετύχει το θαύμα να υπάρχουν λεύτερες συνοικίες μέσα σε μια σκλαβωμένη πρωτεύουσα. Τέτοια κατορθώματα χρειάζονται καθημερινούς αγώνες και σκληρές μάχες. (Μα οι Ανατολικές Συνοικίες πάντα στάθηκαν στην πρώτη γραμμή, έτοιμες να παλέψουν, να θυσιαστούν, να χύσουν το αίμα τους για τη Λευτεριά της πατρίδας μας, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του). Έτσι οι Ανατολικές Συνοικίες γνώρισαν τη Λευτεριά και τη Λαοκρατία όταν ακόμα Γερμανοί και προδότες κυριαρχούσαν στην Αθήνα. Μα αυτό το πέτυχαν πολεμώντας νύχτα μέρα.
Σαράντα εννιά μάχες έδωσε ο ΕΛΑΣ μας.
Χίλιους νεκρούς είχαν οι καταχτητές και οι Ράλληδες. Οκτακόσια παιδιά του λαού πέσανε στον αγώνα. Έξι χιλιάδες στα γερμανικά κάτεργα κι απ’ αυτούς γύρισαν διακόσιοι. Μα δεν ήταν μόνο αυτό. Και οι Συνοικίες μας πλήρωσαν το φόρο τους στο μαυραγοριτισμό του πλουτοκρατικού Μινώταυρου.
Και να τα αποτελέσματα.
Στους ενήλικες οι φυματικοί και προφυματικοί φτάνουν το 34-40% και απ’ αυτούς 18-20% χωρίς ελπίδα γιατρειάς. Στα παιδιά η στατιστική είναι ανατριχιαστική. Το 75% είναι παιδιά φυματικά, προφυματικά ή αδενοπαθή. Το 15% από αυτά πάσχει από διάφορες άλλες αρρώστιες και μόνο το 10% είναι γερό. Κάτι τέτοιες στατιστικές θα αποτελέσουν το βασικότερο μέρος του κατηγορητηρίου των οικονομικών δοσίλογων όταν μεθαύριο η λαϊκή Δικαιοσύνη τους κάτσει στο σκαμνί.
Έτσι αντίκρισε ο λαός μας τον ήλιο της απελευθέρωσης.
Νικητής μα και σακατεμένος, κουρελιασμένος, καταματωμένος. Για μας τα συνθήματα «Θάνατος στους προδότες», «Ψωμί και Λευτεριά στο Λαό» δεν ήταν απλώς όμορφα λόγια, ήταν οργανική ανάγκη, ήταν συμπεράσματα από την αιματηρή μας πείρα και ήταν, το σπουδαιότερο, το έπαθλο της νίκης.
Όταν οι ατέλειωτες φάλαγγες του λαού μας ξεκινούσαν από τις συνοικίες για να πανηγυρίσουν την Απελευθέρωση, να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή, να υπερασπίσουν τις λαϊκές ελευθερίες, στην κεφαλή της διαδήλωσης βρίσκονταν οι πεθαμένοι από την πείνα του ’41, οι σκοτωμένοι υπερασπιστές της λευτεριάς μας, εκείνοι που άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στα μπουντρούμια του Παπαγιώργη, της Μέρλιν, της Ελπίδος. Η Λεύτερη, Ανεξάρτητη και Λαοκρατούμενη Ελλάδα ήταν η δικαίωση της θυσίας των νεκρών και της καθημερινής πάλης των ζωντανών.
Μια τέτοια διαδήλωση ξεκίνησε στις 15 του Οχτώβρη από τα αδούλωτα χώματα της Καισαριανής, του Βύρωνα, του Κατσιποδιού για να γιορτάσει την απελευθέρωση της Αθήνας. Συνεχίστε την ανάγνωση ‘ΚΟΑ ΚΚΕ: Οι Ανατολικές Συνοικίες τον Δεκέμβρη του 1944’
Η μπροσούρα «Ανατολικές συνοικίες της Αθήνας, 1941-1945» εκδόθηκε το Σεπτέμβρη του 1945 από τον 6ο τομέα του ΕΑΜ για τα 4 χρόνια από την ίδρυσή του. Παρουσιάζει πλευρές της ηρωικής δράσης του ΕΑΜ στα σκληρά χρόνια της Κατοχής στις συνοικίες ευθύνης του 6ου τομέα Ζωγράφου, Βύρωνα, Καισαριανή, Ιλίσσια, Παγκράτι, Ν. Κόσμο, Υμηττό, Δάφνη και Αγ. Δημήτριο (Δοργούτι). Προλογίζει ο Δημήτρης Παρτσαλίδης.
Η συγκεκριμένη έκδοση είναι ανατύπωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του Δήμου Καισαριανής και των οργανώσεων μελών της Εθνικής Αντίστασης ΠΕΑΕΑ, ΠΣΑΕΑ, ΠΟΑΕΑ, με εισαγωγικό σημείωμα του Γιώργη Τρικαλινού.
Στις 15 Μάρτη 1945 συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας με θέμα τα Δεκεμβριανά. Η μπροσούρα περιέχει τις Θέσεις στις κατέληξε η ΚΕ της ΕΛΔ. Η ΕΛΔ ήταν σοσιαλιστικό κόμμα που συμμετείχε στην ίδρυση του ΕΑΜ. Ο Η. Τσιριμώκος, από τους ηγέτες της ΕΛΔ που έφτασε να γίνει πρωθυπουργός των Αποστατών το 1964 για 28 μέρες, σαν μέλος της ΕΑΜικής αντιπροσωπείας, είχε αμφιλεγόμενη στάση στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη συμφωνία της Βάρκιζας το Φλεβάρη του 1945. Η ΕΛΔ τον Απρίλη της ίδια χρονιάς αποχώρησε από το ΕΑΜ.
Η μπροσούρα «Εγκληματίες και προδότες» είναι μια έκδοση του Ριζοσπάστη το 1944 σε ανατύπωση της Κόκκινης Σημαίας, εφημερίδα του ΚΚΕ στη Θεσσαλία.
Γραμμένο λίγο πριν την απελευθέρωση, το κείμενο της μπροσούρας είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τα εγκλήματα των συνεργατών των κατακτητών κατά τη διάρκεια της φασιστικής-ναζιστικής Κατοχής 1941-44. Στην μπροσούρα εκτός τα αναλυτικά στοιχεία για την προδοτική δράση του δοσιλογισμού, καταγράφονται ονόματα και οργανώσεις αυτών που υπηρέτησαν κάτω από τη σημαία κατοχικών δυνάμεων σε βάρος του ελληνικού λαού και της Εθνικής Αντίστασης με κορμό το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
