Θέσεις για τα σαραντάχρονα του ΚΚΕ (1958)

Ενόψει των 40 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ, η 9η Ολομέλεια της ΚΕ ενέκρινε κείμενο θέσεων που αποτιμά την ιστορική του διαδρομή, αλλά και απαντά στα πολιτικά ερωτήματα της περιόδου. Παράλληλα προσπαθεί να παρουσιάσει εκ νέου τον προσανατολισμό του ΚΚΕ μετά την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από την 6η Ολομέλεια του 1956 σαν αποκατάσταση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του και της σχέση του με το ΚΚΣΕ και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Πέρα από την κριτική σε επιλογές της ηγεσίας Ζαχαριάδη, οι Θέσεις για τα σαραντάχρονα του ΚΚΕ επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που συνδέονται με την ήττα του ρωμαλέου επαναστατικού κινήματος της δεκαετίας του 1940. Έτσι χαρακτηρίζεται λάθος η συμφωνία της Βάρκιζας, συνέπεια των λαθών που ήταν οι συμφωνίες του Λιβάνου και της Γκαζέρτας. Μαζί λοιπόν με την ηγεσία Ζαχαριάδη, στο στόχαστρο μπαίνουν και οι επιλογές της ηγεσίας του ΕΑΜ με γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Γιώργη Σιάντο και του ΕΑΜ Μήτσου Παρτσαλίδη, ο οποίος συμμετείχε κατά την 9η Ολομέλεια στην ηγετική ομάδα.

Κυρίως όμως το κείμενο των Θέσεων προσπαθεί να κατοχυρώσει τη γραμμή του «ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό» που πρέσβευε το ΚΚΣΕ μετά το 20ο Συνέδριό του, καθώς και της «δημοκρατικής αλλαγής», την επιδίωξη δηλαδή της εκλογικής ήττας της Δεξιάς και της ΕΡΕ, στην προοπτική της κυβερνητικής συνεργασίας με τις δυνάμεις του Κέντρου. Αυτό περιγράφεται σαν έκφραση της πατριωτικής αστικής τάξης με την οποία εκτιμάται ότι υπάρχει σημείο συνάντησης στο δημοκρατικό αίτημα και στην ουδετερότητα στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου. Πρόκειται για το πλαίσιο που περιγράφει η Προγραμματική Διακήρυξη του ΚΚΕ που είχε υπερψηφίσει η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του 1957. Αυτή εξάλλου είναι και η γραμμή που εκπροσωπεί η ΕΔΑ, με βάση και τις αποφάσεις της Α’ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψη του 1956. Η ΕΔΑ που έχει αναδειχτεί εκείνη περίοδο σε αξιωματική αντιπολίτευση με το 24,42% και 79 έδρες που απέσπασε στις εκλογές του Μάη 1958 που την ανέδειξαν σε δεύτερο κόμμα, ύστερα από την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή.

Θέσεις για τα σαραντάχρονα του ΚΚΕ

(Ψηφίστηκαν στην 9η Ολομέλεια της ΚΕ τον ΚΚΕ, Αύγουστος 1958)

Στις 17 του Νοέμβρη 1958 κλείνουν σαράντα χρόνια από την ίδρυση του κόμματος της εργατικής τάξης της Ελλάδας, του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος, που αργότερα μετονομάστηκε Κομμουνιστικό Κόμμα.

Με την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας απόκτησαν τον εμψυχωτή, οργα­νωτή και καθοδηγητή των αγώνων τους για την εθνική και την κοινωνική απελευθέρωσή τους.

Η ιστορία του ΚΚΕ, συνδεμένη αναπόσπαστα με τους αγώνες του ελλη­νικού λαού, είναι μια ηρωική πορεία. Στη σαραντάχρονη αυτή πορεία, τη γεμάτη θυσίες και σκληρές δοκιμασίες, το ΚΚΕ μέσα από νίκες και ήττες προχωρεί προς τα μπρος, συσσωρεύει πείρα, ξεπερνάει αδυναμίες και λάθη, αναπτύσσει ολοένα τους δεσμούς του με το λαό, ανδρώνεται και διαμορφώ­νεται σε μαρξιστικό κόμμα νέου τύπου. Έτσι κατακτά την εμπιστοσύνη του λαού και αναδείχνεται σε μεγάλη πολιτική δύναμη του τόπου.

Δεν υπάρχει γωνιά της ελληνικής γης, όπου ζούνε και μοχθούνε εργαζό­μενοι, που να μην έφθασε και να μη βρήκε θερμή απήχηση και ανταπόκριση το λυτρωτικό σάλπισμα του ΚΚΕ, το σάλπισμα της δημοκρατικής και της σοσιαλιστικής αναγέννησης του τόπου.

Ι Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1 Στην Ελλάδα από χρόνια είχαν συσσωρευθεί μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα: οικονομική και πολιτική εξάρτηση της χώρας από το ξένο κεφάλαιο, ισχυρά φεουδαρχικά υπολείμματα, οικονομία καθυστερημένη, οικονομική εξαθλίωση του λαού, μοναρχικό αντιδραστικό καθεστώς. Η αστική τάξη στάθηκε ανίκανη να λύσει τα προβλήματα αυτά. Συμβιβάστηκε με τους τσιφλικάδες και τη μοναρχία και, στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, δυνάμωσε την εξάρτηση της χώρας από το ξένο κεφάλαιο.

Το καθήκον της λύσης των προβλημάτων αυτών, που οξύνθηκαν μέσα στις συνθήκες της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έπεφτε στους ώμους της εργατι­κής τάξης, πρωτοπόρας επαναστατικής δύναμης της ελληνικής κοινωνίας.

2 Από τα τέλη του 19ου αιώνα, με τη σχετική ανάπτυξη του καπιταλι­σμού και την αριθμητική αύξηση της εργατικής τάξης, άρχισε ν’ αναπτύσσε­ται το εργατικό κίνημα. Πληθαίνουν οι απεργιακοί αγώνες. Ιδρύονται τα πρώτα εργατικά σωματεία. Η συνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης απλώνει σιγά-σιγά. Το Νοέμβρη του 1918 ιδρύεται η Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών Ελλάδας.

3 Οι σοσιαλιστικές ιδέες, αν και θολές και ανακατεμένες με φιλελευθερο-ρεφορμιστικές, κάποτε και αναρχικές αντιλήψεις, επηρεάζουν και κατα­κτούν τους πρωτοπόρους εργάτες. Στις μεγαλύτερες πόλεις, Αθήνα, Πει­ραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Καβάλα και άλλες, ιδρύονται οι πρώτοι σοσιαλιστικοί όμιλοι. Ουσιαστικά όμως οι ιδέες του επιστημονικού σοσια­λισμού, οι ιδέες των Μαρξ-Λένιν διαδόθηκαν στην Ελλάδα με τη νικηφόρα Σοσιαλιστική Επανάσταση του Οκτώβρη, που σήμανε ριζική στροφή στον απελευθερωτικό αγώνα του παγκόσμιου προλεταριάτου και άνοιξε καινούρ­για εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η δημιουργία του ΚΚΕ, ιστορική ανάγκη της κοινωνικής εξέλιξης στην Ελλάδα, ήταν προϊόν της συνένωσης του εργατικού κινήματος της χώρας μας με τις ιδέες του μαρξισμού-λενινισμού. Το ΚΚΕ, κόμμα της εργατικής τάξης, που αποστολή του έχει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοι­νωνίας, είναι ο κληρονόμος και συνεχιστής κάθε προοδευτικού-εθνικού δημοκρατικού κινήματος της χώρας μας.

ΙΙ ΤΟ ΚΚΕ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ

Το ΚΚΕ, από την αρχή κόμμα επαναστατικό της εργατικής τάξης, δια­μορφώνεται σε κόμμα νέου τύπου, μελετώντας την πείρα του διεθνούς επα­ναστατικού εργατικού κινήματος, τη θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, συσσωρεύοντας μέσα από τους αγώνες, επικεφαλής της εργατικής τάξης και του λαού, δική του πείρα και παλεύοντας αδιάκοπα ενάντια στην αστική ιδε­ολογία και για την απαλλαγή του από τις επιδράσεις της, ενάντια στις αντι- λενινιστικές τάσεις και παρεκκλίσεις.

1 Όταν ιδρύθηκε το ΚΚΕ, στις γραμμές του υπήρχαν σοσιαλδημοκρατικές-ρεφορμιστικές συγχύσεις σχετικά με το βασικό ζήτημα του μαρξισμού-λενινισμού, το ζήτημα της δικτατορίας του προλεταριάτου. Οι συγχύσεις όμως αυτές υπερνικούνται σχετικά γρήγορα. Το νεαρό κόμμα αμέσως μετά την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μάρτης 1919) καταγγέλνει την οπορτουνιστική τακτική της Β’ Διεθνούς, αποφασίζει την προσχώρησή του (Μάης 1919) στην ΚΔ. Στο 2ο Συνέδριό του (Απρίλης 1920) διακηρύχνει τη μαρξιστική αρχή ότι «η μετάβασις από του αστικού εις το σοσιαλιστικόν καθεστώς δεν δύναται να γίνει με καμμίαν μεταρρύθμισιν της μορφής του πολιτεύματος, αλλά ενδιάμεσος σταθμός είναι η δικτατορία της εργατικής τάξεως». Στη σαραντάχρονη δράση του το ΚΚΕ έμεινε πάντα πιστό στην αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου.

2 Το ΚΚΕ έκανε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του θεμέλιο της ζωής και της δράσης του τον προλεταριακό διεθνισμό. Καταδίκασε το σοβι­νισμό των κομμάτων της Β’ Διεθνούς και ακολούθησε το διεθνιστικό δρόμο.

Το ΚΚΕ υπεράσπισε με σταθερότητα και συνέπεια την πρώτη χώρα του σοσιαλισμού από τις συκοφαντίες, τις επιβουλές και τις επιδρομές των ιμπε­ριαλιστών. Εκδήλωσε την αλληλεγγύη του προς τις προλεταριακές επανα­στάσεις και τα εθνικοαπελευθερωτικά-αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, που ξέσπασαν σε μια σειρά χώρες ύστερα από τη νίκη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Αγωνίστηκε ενάντια στην καταπίεση των εθνι­κών μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα, των Σλαβομακεδόνων, Εβραίων, Τούρκων, πάλεψε για την ισοτιμία τους.

Το ΚΚΕ θεώρησε τη μελέτη της πείρας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, και ιδιαίτερα του ΚΚΣΕ, την ανταλλαγή γνωμών με τ’ άλλα αδελ­φό κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα και τη συντροφική κριτική ανάμεσά τους σαν στοιχείο απαραίτητο για την ανάπτυξή τους.

Το ΚΚΕ καταδίκασε την οπορτουνιστική άποψη, που διατυπώθηκε στη Συνδιάσκεψη του Κόμματος το Φλεβάρη του 1922, ότι οι αποφάσεις της ΚΔ δεν έχουν ισχύ για την ελληνική πραγματικότητα, αλλά έχουν απλώς «ιστο­ρική σημασία».

Το ΚΚΕ καταδίκασε επίσης τα σοβαρά εθνικιστικά λάθη της καθοδήγη­σης του Ζαχαριάδη, που περιφρονούσε την πείρα και τις γνώμες των αδελ­φών κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων και που προσπάθησε να καλ­λιεργήσει στις γραμμές του Κόμματος εθνικιστικές τάσεις και απόψεις και να το απομακρύνει από το δρόμο του προλεταριακού διεθνισμού. Η 6η Πλα­τιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του Μάρτη 1956 αποκατέστησε ειλικρι­νείς, πραγματικά αδελφικές σχέσεις του Κόμματός μας με τα άλλα κομμου­νιστικά και εργατικά κόμματα και διακήρυξε την προσήλωση του Κόμματος στη θεμελιακή αρχή του προλεταριακού διεθνισμού.

Ο προλεταριακός διεθνισμός του ΚΚΕ είναι συνυφασμένος με τον πιο αγνό πατριωτισμό, που εκδηλώθηκε και εκδηλώνεται στην πάλη του για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας μας, για την απαλλαγή της από την ιμπεριαλιστική οικονομική και πολιτική εξάρτηση, για την προ­κοπή του λαού και του τόπου. Ενώ τα κόμματα της μεγάλης πλουτοκρατίας ξεπουλούσαν τον τόπο στους ξένους ιμπεριαλιστές, πρόδιναν τα εθνικά συμφέροντα, έσερναν το λαό σε τυχοδιωκτικές πολεμικές περιπέτειες για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, το ΚΚΕ στάθηκε από την αρχή ο πιο συνε­πής υπερασπιστής των εθνικών συμφερόντων, πάλεψε ενάντια στο ξεπούλη­μα της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο, ενάντια στις αποικιακές συμβάσεις (Πάουερ, Ούλεν και άλλες), στάθηκε επικεφαλής της Εθνικής Αντίστασης και έδωσε αφειδώλευτα το αίμα του για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, αγω­νίστηκε για την απελευθέρωση της Κύπρου, κατάγγειλε τη δέσμευση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, την υποδουλωτική συμφωνία της 12ης Οκτώβρη 1953 και την προσχώρηση στο δόγμα Ντάλες-Αϊζενχάουερ, και πάλεψε και παλεύ­ει ενάντια στην πολιτική της υποτέλειας, που μας έφερε ανείπωτες ταπεινώ­σεις και συμφορές και απειλεί την Ελλάδα με τον κίνδυνο αφανισμού.

Η 9η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1958): απαλλαγή μετά θάνατον από την κατηγορία του χαφιέ για Γ. Σιάντου, Ν. Πλουμπίδη, Κ. Καραγιώργη

Η 9η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ συνεδρίασε στις 5-8 του Αυγούστου 1958 στη Ρουμανία, με την παρουσία της Γκιζέλα Βας από το Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας και συμμετείχαν από τα τακτικά μέλη οι Απ. Γκρόζος, Μ. Παρτσαλίδης, Λ. Στρίγκος, Π. Ρούσος, Ν. Ακριτίδης, Μ. Βατουσιανός, Φ. Βέττας, Π. Δημητρίου, Β. Ζάχος, Ζ. Ζωγράφος, Θ. Καρτσούνης, Π. Μαυρομμάτης, Δ. Παπαγεωργίου (Βελισσάρης), Λ. Τζεφρώνης, Π. Υφαντής και Αλέγρα Φελούς (Σκύφτη), η οποία με απόφαση της διαδικασίας μετατέθηκε στα αναπληρωματικά μέλη, σαν πειθαρχικό μέτρο για «παραβίαση των συνωμοτικών κανόνων». Από τα αναπληρωματικά μέλη οι Θοδ. Μακρίδης, Βαγ. Παπαδόπουλος (Φωκάς), Μιχ. Τσάντης και από την Κεντρική Επιτροπή Ελέγχου οι Πολ. Δανιηλίδης, Ηλ. Καρράς και Μιχ. Σινάκος. Απουσίασαν για διάφορους λόγους οι Κ. Κολιγιάννης, I. Ιωαννίδης, Γ. Τρικαλινός, Παν. Βαϊνάς. Δεν κλήθηκαν λόγω πειθαρχικών μέτρων οι Σταύρος Κασιμάτης (Σταθάς), Μάρκος Βαφειάδη και Δ. Ζυγούρας (Παλαιολόγο). Οι δύο τελευταίοι αποκλείστηκαν από τις συνεδριάσεις της ΚΕ σαν φραξιονιστές.

Η 9η Ολομέλεια ασχολήθηκε με:

1)            Θέσεις για τα 40χρονα του ΚΚΕ. Εισηγητής Λεωνίδας Στρίγκος.

2)            Την αποκατάσταση των Γ. Σιάντου, Ν. Πλουμπίδη, Κ. Καραγιώργη. Ήδη από την 6η Ολομέλεια του 1956 είχε αποφασιστεί η επανεξέταση των διαγραφών και των πειθαρχικών μέτρων της περιόδου Ζαχαριάδη. Ειδικά για τον Ν. Πλουμπίδη συντάχθηκαν δύο σχετικά πορίσματα. Το ένα από επιτροπή στελεχών υπό τον Ηλία Ρούνη (Μπαρμπαλιά), ταξίαρχο του ΔΣΕ, το οποίο είναι εκτενέστερο και αναλυτικότερο. Δεν παρουσιάστηκε όμως στην ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς υπήρχαν διαφωνίες και εντός της επιτροπής, αλλά κυρίως με τη νέα ηγεσία, η οποία δεν επιθυμούσε να ανοίξει διεξοδική συζήτηση για τις απόψεις και τις διαφωνίες του Ν. Πλουμπίδη με την υπό Ν. Ζαχαριάδη ηγεσία, ενώ ήθελε να περιορίσει τις ευθύνες για την άδικη στοχοποίηση, συκοφάντηση και αποκήρυξη του Πλουμπίδη στην «κλίκα Ζαχαριάδη». Η αναζήτηση ευθυνών θα άγγιζε και την υφιστάμενη ηγεσία. Ανάλογη ήταν και η αντιμετώπιση των υποθέσεων Καραγιώργη και Σιάντου. Τελικά στην ΚΕ έφτασε ένα δεύτερο πόρισμα, αυτό των Κωτούζα-Βατουσιανού. Λιγότερο αναλυτικό, περιορίζει τις ευθύνες στην «κλίκα Ζαχαριάδη», αλλά δεν κρύβει την πολιτική βάση της άθλιας αντιμετώπισης του Πλουμπίδη από την ηγεσία του ΚΚΕ. Τελικά η σχετική απόφαση περιορίζεται στο να απαλλάξει τη μνήμη των τριών στελεχών από την συκοφαντία του χαφιεδισμού, ενώ αποφεύγει να μιλήσει για κομματική αποκατάσταση. Αυτό θα γίνει έμμεσα, σε βάθος χρόνου και ως ένα βαθμό με αναφορές σε άρθρα και ομιλίες. Η σχετική Απόφαση παρέμεινε αδημοσίευτη για δεκαετίες, όπως και τα πορίσματα.

3) Ακύρωση κομματικών βιβλιαρίων τον ΚΚΕ.

4) Τα πειθαρχικά μέτρα για τους Αλέγρα Φελούς (Σκύφτη), Μάρκο Βαφειάδη και Μήτσο Ζυγούρα (Παλαιολόγου).

3)            Τη συμπλήρωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ με τον Φ. Βέττα.

Επίσης ψήφισε χαιρετιστήρια προς τους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές του λαού και στον ηρωικό λαό της Κύπρου.

Η απόφαση για την αποκατάσταση των Γ. Σιάντου, Ν. Πλουμπίδη, Κ. Καραγιώργη ήταν η εξής:

Απόφαση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ

Η 9η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, αφού επανεξέτασε τις υποθέσεις των συντρόφων Γιώργη Σιάντου, Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα) και Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη), διαπιστώνει, ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και χαφιέ, που απέδωσε στους παραπάνω συντρόφους η παλιά καθοδήγηση μ’ επικεφαλής τον Ν. Ζαχαριάδη.

Με βάση την παραπάνω διαπίστωση, η Ολομέλεια της ΚΕ χαρακτηρίζει την κατηγορία αυτή σαν αστήριχτη και συκοφαντική, προϊόν του ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος.

Η Ολομέλεια της ΚΕ αποφασίζει την αποκατάσταση της μνήμης των συντρόφων Γιώργη Σιάντου, Νίκου Πλουμπίδη (Μπάρμπα) και Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη).

Αύγουστος 1958

8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1958): απόφαση για διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα!

Η 8η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής τον ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε στις 5-8  Γενάρη 1958 στην Τσεχοσλοβακία. Η βασική της απόφαση, η οποία και δεν δημοσιεύτηκε, ήταν η διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα και η ένταξη όλων των μελών του ΚΚΕ στην αποκλειστικά στην ΕΔΑ πλέον. Ήταν μια απόφαση που ουσιαστικά είχε προαναγγείλει το ΚΚΣΕ με σχετικό σημείωμά του.

Στην 8^η Ολομέλεια πήραν μέρος από τα τακτικά μέλη οι: Τακτικά: 1) Απ. Γκρόζος, 2) Μ. Παρτσαλίδης, 3) Κ. Κολιγιάννης, 4) Μ. Βαφειάδης, 5) Κ. Θέος, 6) Λ. Στρίγκος, 7) Π. Ρούσος, 8) Ν. Ακριτίδης, 9) Μ. Βατουσιανός, 10) Φ. Βέττας, 11) Β. Ζάχος, 12) Ζ. Ζωγράφος, 13) Γ. Ιωαννίδης, 14) Π. Μαυρομμάτης, 15) Παν. Υφαντής, 16) Αλέγρα Φελούς και από τα αναπληρωματικά οι: 1) Παντ. Βαϊνάς, 2) Παν. Δημητρίου, 3) Δ. Ζυγούρας (Παλαιολόγου), 4) Θ. Καρτσούνης, 5) Θ. Μακρίδης, 6) Δ. Παπαγεωργίου (Βελισσάρης), 7) Βαγ. Παπαδόπουλος (Φωκάς), 8) Λ. Τζεφρώνης, 9) Μ. Τσάντης. Από την Κεντρική Επιτροπή Ελέγχου: 1) Πολ. Δανιηλίδης, 2) Ηλ. Καρράς, 3) Μ. Πορφυρογένης, 4) Μ. Σινάκος. Απουσίασε ο Γ. Τρικαλινός λόγω ασθένειας. Τις εργασίες παρακολούθησαν οι Σόουτσεκ και Μόραβιτς από την ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας και η Γκιζέλα Βας από την ΚΕ του Εργατικού Κόμματος της Ρουμανίας.

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ συζήτησε την: 1) την 40ή επέτειος της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και η Σύσκεψη των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων με εισηγητή τον Κ. Κολιγιάννη, 2) την κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα τον ΚΚΕ με εισηγητή τον Μ. Παρτσαλίδη, 3) την «πάλη κατά του αναθεωρητισμού και του σεχταρισμού» με εισηγητή τον Απ. Γκρόζο, 4) το 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ με εισηγητής τον Λ. Στρίγκο, η σύγκλιση του οποίου αποφασίστηκε για το 1958, για να γίνει τελικά το 1961 και 5) οργανωτικά ζητήματα.

Η Ολομέλεια ενέκρινε την έκθεση δράσης της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη σύσκεψη των 64 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, ενώ το κεντρικό θέμα ήταν η μια πολύ σημαντική απόφαση για την αναδιοργάνωση της κομματικής δουλειάς στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε το πέρασμα όλων των μελών του ΚΚΕ στην ΕΔΑ και με βάση αυτήν την απόφαση η ηγεσία του ΚΚΕ διέλυσε τις παράνομες κομματικές οργανώσεις στην Ελλάδα. Στην κατεύθυνση που χάραξε η 6η Ολομέλεια του 1956, η απόφαση αυτή σηματοδοτούσε την εγκατάλειψη μιας βασικής πλευράς της πολιτικής Ζαχαριάδη όπως είχε αποτυπωθεί το 1949 στην μπροσούρα «Καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα» , αμέσως μετά την ήττα του ΔΣΕ στον Εμφύλιο Πόλεμο, τα κομματικά σώματα που ακολούθησαν και κυρίως την 3^η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ. Αν και η υποχώρηση αυτή και ο προσανατολισμός στον κοινοβουλευτισμό, όπως αποτυπώθηκε και στις αποφάσεις της Α’ Συνδιάσκεψης της ΕΔΑ δύο χρόνια πριν, φαίνεται σαν μια τακτική που επιβάλλεται από τις μετεμφυλιακές συνθήκες, υπάρχει η διάσταση των στρατηγικών επιλογών που συνδέονται και με τον αναπροσανατολισμό που έφερε το 20^ο συνέδριο του ΚΚΣΕ και τα συνθήματα για «ειρηνική συνύπαρξη», μαζί με την υποβάθμιση των επαναστατικών διακηρύξεων. Εξάλλου η υιοθέτηση του προσανατολισμού της σύσκεψης των 64 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων υπό την αιγίδα του ΚΚΣΕ έχει και αυτή την πλευρά.

Για τα οργανωτικά ζητήματα η 8η Ολομέλεια πήρε ειδική απόφαση με την οποία καθαιρέθηκε από το ΠΓ ο Μάρκος Βαφειάδης σαν καθοδηγητής «φραξιονιστικής ομάδας με αναθεωρητικό-μηδενιστικό-σεχταριστικό χαρακτήρα…». Επίσης εγκρίθηκε η πρόταση του ΠΓ να μην κληθεί στην Ολομέλεια ο Σταύρος Κασιμάτης με αφορμή αρνητικές εκθέσεις για την δουλειά του στην παρανομία στην Ελλάδα, οι οποίες αφορούσαν ελλείματα στη διαχείριση χρημάτων και «αμφιβολίες» για την στάση του. Ο Κασιμάτης αποκαταστάθηκε οριστικά από την 11^η Ολομέλεια το 1967.

Παραπέρα αποφασίστηκε να περάσουν σε τακτικά τα αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ: 1) Πέτρος Αντωνιάδης, 2) Δημήτρης Βασιλείου, 3) Θωμάς Γεωργιάδης (ψευδώνυμα γιατί δρούσαν στην παρανομία στην Ελλάδα), 4) Λεωνίδας Τζεφρώνης, 5) Παναγιώτης Δημητρίου, 6)       Θανάσης Καρτσούνης, 7) Δημήτρης Παπαγεωργίου (Βελισσάρης).

Τέλος η Ολομέλεια απηύθυνε χαιρετιστήρια προς τους φυλακισμένους αγωνιστές και προς κυπριακό λαό.

Η Ανακοίνωση του Προεδρείου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέος Κόσμος (τεύχος 2, Φλεβάρης 1958) αναφέρει σχετικά:

Ανακοίνωση του Προεδρείου

Μέσα στο Γενάρη του 1958 συνήλθε η 8η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στην Ολομέλεια, εκτός από τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ, πήραν μέρος και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου. Η 8η Ολομέλεια ασχολήθηκε με τ’ ακόλουθα θέματα:

1)         Τα 40χρονα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και οι συσκέψεις των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που έγιναν στη Μόσχα. Εισηγητής ο σ. Κ. Κολιγιάννης.

2)         Η κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα του ΚΚΕ. Εισηγητής ο σ. Μ. Παρτσαλίδης.

3)         Η πάλη κατά του αναθεωρητισμού και σεχταρισμού και η περιφρούρηση της ενότητας του Κόμματος. Εισηγητής ο σ. Απ. Γκρόζος.

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, εκφράζοντας την απόλυτη συμφωνία της με τη Διακήρυξη και το Μανιφέστο της Ειρήνης, θεωρεί τα ιστορικά αυτά ντοκουμέντα μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη του μαρξισμού-λενινισμού στις σημερινές συνθήκες και ανεκτίμητης σημασίας όπλο στα χέρια των κομμουνιστών στην πάλη τους για την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, το Σοσιαλισμό.

Η Ολομέλεια με ικανοποίηση διαπίστωσε την ακατάλυτη ενότητα και την παραπέρα συσπείρωση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με κέντρο, το ΚΚΣΕ, και διατράνωσε για άλλη μια φορά την προσήλωση του ΚΚΕ στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού.

Η Ολομέλεια ενέκρινε την έκθεση δράσης της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη σύσκεψη των 64 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων.

Η 8η Ολομέλεια διαπίστωσε πως σαν συνέπεια της πολιτικής της υποτέλειας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Καραμανλή, της προσκόλλησής της στο δόγμα Ντάλες-Αϊζενχάουερ και της συγκατάθεσής της για εγκατάσταση αμερικάνικων βάσεων ατομικού και πυραυλικού πολέμου στην πατρίδα μας, δημιουργούνται κίνδυνοι που απειλούν την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας. Η Ολομέλεια καθόρισε πως κεντρικό καθήκον του Κόμματος είναι η πάλη για την αποτροπή αυτών των κινδύνων, η πάλη για την ειρήνη.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν χρόνος προόδου, παραπέρα συσπείρωσης και πάλης των πατριωτών, χρόνος μεγαλύτερης ανόδου του λαϊκού κινήματος για την ειρήνη, την επιβίωση, τον εκδημοκρατισμό. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό δυνάμωσε το κίνημα για τη ματαίωση της εγκατάστασης ατομικών βάσεων και βάσεων εκτόξευσης πυραύλων. Μπροστά στο ογκούμενο αυτό κίνημα, η κυβέρνηση της υποτέλειας καταφεύγει και πάλι στις γνωστές μέθοδες των προκλήσεων και των διωγμών που έχουν σκοπό να αποτρέψουν την προσοχή του λαού από το αγωνιώδες πρόβλημα των ατομικών βάσεων, να ανακόψουν το ογκούμενο λαϊκό κίνημα και να αναχαιτίσουν το λαϊκό ρεύμα για τη συσπείρωση των πατριωτικών δυνάμεων, που συνεπής σημαιοφόρος τους είναι η Αριστερά.

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρέτισε τη στάση των κομμάτων, οργανώσεων και προσωπικοτήτων, που τάχθηκαν ενάντια στην εγκατάσταση ατομικών και πυραυλικών βάσεων. Ταυτόχρονα, η Ολομέλεια σημείωσε ότι το κόμμα των Φιλελευθέρων, σε αντίθεση με το εθνικό συμφέρον και τη θέληση των ίδιων των οπαδών και στελεχών του, ευθυγραμμίστηκε ουσιαστικά με την κυβέρνηση Καραμανλή στο κρίσιμο αυτό πρόβλημα, και τόνισε την ανάγκη της στενής συνεργασίας με όλες τις δυνάμεις, με όλα τα κόμματα, προσωπικότητες, που συναισθάνονται τον κίνδυνο αυτόν που απειλεί τη χώρα μας και συμφωνούν να συνεργαστούν για την αποτροπή του.

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ διαπίστωσε πως οι επιτυχίες του λαϊκού κινήματος έχουν άμεση σχέση με την αλλαγή που έφεραν οι αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας με την καταπολέμηση του δογματισμού-σεχταρισμού. Ταυτόχρονα, η Ολομέλεια διαπίστωσε πως στην πορεία της διόρθωσης των λαθών του παρελθόντος αναπτύχθηκαν μέσα στο Κόμμα τάσεις αναθεωρητισμού, που υποτιμούν τις δυνατότητες αποτελεσματικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, αρνούνται τον ηγετικό ρόλο του ΚΚΕ και της εργατικής τάξης, αναθεωρούν τις βασικές αρχές του λενινιστικού κόμματος και που συνοδεύονται με φραξιονιστική υπονόμευση της ενότητας του Κόμματος.

Η Ολομέλεια θεωρεί βασικό καθήκον του Κόμματος την καταπολέμηση και υπερνίκηση του αναθεωρητισμού, που αποτελεί σήμερα τον κύριο κίνδυνο, χωρίς να χαλαρωθεί ούτε μια στιγμή η πάλη κατά των υπολειμμάτων του δογματισμού-σεχταρισμού, που εξακολουθούν να είναι ακόμα σοβαρό εμπόδιο στη δουλειά μας. Σχετικά με το ζήτημα αυτό η Ολομέλεια πήρε ορισμένα οργανωτικά μέτρα, με σκοπό το σταμάτημα της φραξιονιστικής δουλειάς και την περιφρούρηση της ενότητας του Κόμματος.

Η 8η Ολομέλεια συζήτησε με πνεύμα κομματικής κριτικής και αυτοκριτικής τις ελλείψεις που παρουσιάζει η δουλειά της ΚΕ και όλου του Κόμματος και καθόρισε τα καθήκοντά του.

Στη γενική συζήτηση των θεμάτων της 8ης Ολομέλειας πήραν μέρος όλοι οι σύντροφοι που μετείχαν σ’ αυτήν. Η 8η Ολομέλεια ενέκρινε τις εισηγήσεις του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η Ολομέλεια ψήφισε χαιρετιστήριο προς τον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου και προς τους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές του λαού.

Γενάρης 1958

Το Προεδρείο της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ

Διαβάστε αναλυτικά τις αποφάσεις της 8^ης Ολομέλειας όπως δημοσιεύτηκαν στην σχετική έκδοση «Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ τον ΚΚΕ» ( Εκδόσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, Γενάρης 1958):