Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1955): η τελευταία με γραμματέα τον Ν. Ζαχαριάδη

Στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που έγινε στις 26-28 του Δεκέμβρη 1955 στη Ρουμανία συμμετείχαν 21 τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και της ΚΕ Ελέγχου του ΚΚΕ:

1) Ακριτίδης Νίκος, 2) Βαϊνάς Παντελής, 3) Βλαντάς Δημήτρης, 4) Γκρόζος Απόστολος, 5) Δανιηλίδης Πολύδωρος, 6) Ζαχαριάδης Νίκος, 7) Θέος Κώστας, 8) Ιωαννίδης Γιάννης, 9) Καρράς Ηλίας, 10) Κολιγιάννης Κώστας, 11) Μακρίδης Θόδωρος, 12) Μπαρτζιώτας Βασίλης, 13) Παπαγεωργίου Δημήτρης (Βελισσάρης), 14) Παπαδόπουλος Βαγγέλης (Φωκάς), 15) Πορφυρογένης Μιλτιάδης, 16) Ρούσος Πέτρος, 17) Σινάκος Μιχάλης, 18) Σταθάς Λευτέρης (Κασιμάτης), 19) Στρίγκος Λεωνίδας, 20) Τρικαλινός Γιώργης, 21) Υφαντής Τάκης. Δεν πήραν μέρος ο Ζάχος Βασίλης που τον είχαν αποκλείσει και ο Ζυγούρας Μήτσος (Παλαιολόγου) που βρισκόταν για κομματική δουλειά στην Τασκένδη. Στη συζήτηση του πρώτου θέματος πήρε μέρος και ο Γιώργης, μέλος του ΠΓ του ΑΚΕΛ.

Όπως καταγράφεται στην έκδοση «Η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ» (Εκδόσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, Δεκέμβρης 1955), η διαδικασία ασχολήθηκε με α) την κατάσταση στην Ελλάδα με εισηγητή τον Βασίλη Μπαρτζιώτα, β) το Σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ και γ) οργανωτικά ζητήματα.

Ψηφίστηκαν πέρα από την πολιτική απόφαση και αποφάσεις για επιμέρους θέματα, α) τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την ελληνική εξωτερική πολιτική, β) τη συνδικαλιστική δουλειά, γ) τη νεολαία, δ) το Κυπριακό, ε) μια δήλωση για το Γιουγκοσλαβικό, στ) απόφαση για τη σημασία και το ρόλο τον στρατού στο κίνημα και ζ) για τον «Ριζοσπάστη» και την έντυπη προπαγάνδα στην Ελλάδα. Εγκρίθηκαν χαιρετιστήρια στον Κυπριακό λαό και το ΑΚΕΛ και στον ηγέτη της ΛΔ Γερμανίας Βίλχελμ Πικ για τα 80χρονά του.

Οι πολιτικές αποφάσεις βρισκόταν στο ίδιο μήκος κύματος με τους νέους προσανατολισμούς του ΚΚΣΕ και εκφράζανε μια νέα λογική απέναντι στο Κέντρο. Σε αυτά τα πλαίσια το ΚΚΕ θα εγκρίνει την εκλογική συνεργασία το Φλεβάρη του 1956 της ΕΔΑ με τα κόμματα του Κέντρου, αλλά και το δεξιό Λαϊκό Κόμμα που αντιπολιτευόταν την ΕΡΕ του Καραμανλή. Έτσι συγκροτήθηκε ο συνασπισμός της της Δημοκρατικής Ένωσης που απέσπασε το 48,15% και βγήκε πρώτη δύναμη, αλλά χάρη στο καλπονοθευτικό «τριφασικό» εκλογικό σύστημα, η δεύτερη ΕΡΕ με 47,38% εξασφάλισε 165 και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σε συμβολικό επίπεδο την προσαρμογή του ΚΚΕ και του Ζαχαριάδη στη γραμμή του ΚΚΣΕ εκφράζει και η απόφαση για το γιουγκοσλαβικό που χαιρετίζει την αποκατάσταση των σχέσεων του Τίτο και της ΕΣΣΔ, αφήνοντας πίσω την πολεμική για το «πισώπλατο χτύπημα» του Τίτου στον ΔΣΕ που παρουσιάστηκε σαν βασική αιτία της ήττας στον Εμφύλιο.

Εγκρίθηκε επίσης καταρχήν το Σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ, ενώ ανατέθηκε σε επιτροπή για παραπέρα επεξεργασία.

Αποφασίστηκε επίσης ο αποκλεισμός του Κώστα Κολιγιάννη από το ΠΓ και την ΚΕ του ΚΚΕ το ζήτημα του παραπέμφθηκε σε επόμενο αντιπροσωπευτικό σώμα. Ο Κολιγιάννης που είχε βρεθεί σε δυσμένεια και του είχε χρεωθεί η ευθύνη για τα πλήγματα στον παράνομο μηχανισμό στην Ελλάδα, είχε κάνει δυναμική εμφάνιση στην Ολομέλεια ενάντια στον Ν. Ζαχαριάδη με ενθάρρυνση των σοβιετικών, φτιάχνοντας το κλίμα αμφισβήτησης που θα επικαλεστεί στη συνέχεια το ΚΚΣΕ.

Ο Ν. Ζαχαριάδης θεωρώντας ότι μπορεί προσπεράσει και πάλι τις πιέσεις, προώθησε την απόφαση από την Ολομέλεια για τη σύγκληση της 4ης Συνδιάσκεψης ώστε να επαναλάβει μια νίκη σε βάρος της εσωκομματικής αμφισβήτησης όπως 5 χρόνια πριν με την 3^η συνδιάσκεψη του ΚΚΕ. Αυτή απόφαση όμως δε θα υλοποιηθεί ποτέ. Η 5^η Ολομέλεια ήταν η τελευταία με τον Ν. Ζαχαριάδη γραμματέα του ΚΚΕ.

Κεντρικής σημασίας για την 5η Ολομέλεια ήταν η απόφαση για τα γεγονότα του Σεπτέμβρη 1955 στην Τασκένδη. Η σύγκρουση για τον έλεγχο της οργάνωσης του ΚΚΕ στην Τασκένδη δεν είχε μεγάλη σημασία μόνο λόγω του μεγάλου της μεγέθους, καθώς ήταν ουσιαστικά η μαζικότερη. Θα έκρινε την εξέλιξη της προσπάθειας να αμφισβητηθεί η ηγεσία του ΚΚΕ και ο Ν. Ζαχαριάδης από ένα ετερόκλητο μάλλον φάσμα διαφωνούντων ή απλά δυσαρεστημένων στελεχών, που είχαν όμως την υποστήριξη του ΚΚΣΕ. Η απόφαση θίγει με ήπιους τόνους αλλά με σαφήνεια την εμπλοκή των σοβιετικών αρχών στις εσωκομματικές συγκρούσεις που πήραν τη διάσταση βίαιης αντιπαράθεσης, καθώς αναφέρει ότι οι διαφωνούντες που χαρακτηρίζονται σαν μια φράξια που «δε θα μπορούσε να πετύχει τίποτα αν δεν είχε την υποστήριξη ορισμένων τοπικών Σοβιετικών συντρόφων, που ένα μέρος τους είχε πειστεί ότι η φράξια είναι το πιο γερό και φιλοσοβιετικό κομμάτι της ΚΟΤ που πρέπει να το υποστηρίξουν και να το βοηθήσουν». Η υποστήριξη των σοβιετικών επέτρεψε τη συσπείρωση όσων διαφωνούσαν και ήταν δυσαρεστημένοι, όσων δεν πήραν απαντήσεις για την ήττα του ΔΣΕ αλλά και για το καθεστώς της πολιτικής εξορίας πολύ μακριά από την Ελλάδα. Η σοβιετική βοήθεια επέτρεψε επίσης να εκφραστεί η δυσαρέσκεια με τη μορφή μιας πολιτικής πλατφόρμα, η οποία προσαρμοσμένη στους νέους προσανατολισμούς του ΚΚΣΕ στη μετασταλινική περίοδο, τοποθετούνταν απέναντι στη γραμμή Ζαχαριάδη που τον κατηγορούσε για αριστερισμό και τυχοδιωκτισμό, με κορυφαίο το δεύτερο αντάρτικο και τον αγώνα του ΔΣΕ. Ήταν μια επικαιροποιημένη και συγκροτημένη μορφή των διαφωνιών που είχαν εκφράσει στελέχη όπως ο Βαφειάδης, ο Παρτσαλίδης, ο Καραγιώργης κ.ά. που βρέθηκαν μετά στο περιθώριο, ενώ ο Καραγιώργης εξοντώθηκε με άθλιο τρόπο. Αυτή η αντίληψη μπόρεσε να κερδίσει και εκείνο το δυναμικό του ΚΚΕ που στοχοποιήθηκε ή απλά ασφυκτιούσε από το εσωκομματικό καθεστώς και την οργανωτική επίλυση των πολιτικών διαφορών που είχε υποβαθμίσει τη δημοκρατία και την πολιτική συζήτηση. Η 5^η Ολομέλεια αντιμετώπισε τους διαφωνούντες όπως και τις προηγούμενες αντίστοιχες περιπτώσεις σαν ανήθικα και διαλυτικά στοιχεία που είχαν συνθηκολογήσει πολιτικά, ενώ θα τους συνδέσει και τον Μπέρια και τα στελέχη της ηγεσίας που έχασαν τη μάχη για την ηγεσία του ΚΚΣΕ μετά το θάνατο του Στάλιν. Λίγες βδομάδες μετά την 5^η Ολομέλεια θα συνέλθει τον Φλεβάρη του 1956 το 20^ο συνέδριο του ΚΚΣΕ όπου θα επικυρωθεί ο νέος προσανατολισμός της «ειρηνικής συνύπαρξης» και η εγκατάλειψη του επαναστατικού δρόμου για χάρη μιας γραμμής εθνικών δρόμων για το σοσιαλισμό που παραπέμπουν σε έναν κοινοβουλευτικό αγώνα, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό ήταν ήδη η στρατηγική των μεγαλύτερων ΚΚ στη Δύση. Από αυτό το συνέδριο και τις συζητήσεις που έγιναν στο περιθώριό του με την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και τον ίδιο τον Ν. Ζαχαριάδη θα προέλθει η επέμβαση στα εσωτερικά του ΚΚΕ από τα 6 κόμματα εξουσίας της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών που φιλοξενούσαν τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Ελλάδα. Η επέμβαση θα πάρει τη μορφή της 6^ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε τον Μάρτη του 1956 με αφορμή γράμματα προς το ΚΚΣΕ από μέλη του ΚΚΕ που καταγγέλλανε τη στάση της ηγεσίας στα γεγονότα της Τασκένδης. Στην 6^η ολομέλεια, απόντος του Ζαχαριάδη, το ίδιο σώμα που ψήφισε την απόφαση για την Τασκένδη το Δεκέμβρη του 1955, θα δικαιώσει την άλλη πλευρά, θα καθαιρέσει τον Ν. Ζαχαριάδη και τον κύκλο στελεχών γύρω του και θα επιβάλλει αλλαγή πλεύσης στη γραμμή του ΚΚΕ. Για τον Ν. Ζαχαριάδη άρχιζε μια μοναχική πορεία υπεράσπισης της δράσης που είχε σαν τραγικό επίλογο την αυτοκτονία του 1.8.1973.

Διαβάστε τα υλικά της 5^ης Ολομέλειας της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1955):

Κώστας Καραγιώργης, 1905-1955: Ο Άνθρωπος, ο Κομμουνιστής, ο Δημοσιογράφος, ο Αγωνιστής, το Εξιλαστήριο Θύμα

Το βιβλίο που έγραψαν σε συνεργασία η Μαρία Καραγιώργη, η γυναίκα του Κώστα Καραγιώργη, στέλεχος του ΚΚΕ και της ΕΔΑ (μετά την αποπομπή Ζαχαριάδη), μαζί με την Κατερίνα Ζωιτοπούλου Μαυροκεφαλίδου, «Κώστας Καραγιώργης, 1905-1955: Ο Άνθρωπος, ο Κομμουνιστής, ο Δημοσιογράφος, ο Αγωνιστής, το Εξιλαστήριο Θύμα» είναι η πιο πρόσφατη εργασία που προσπαθεί να αναδείξει την πραγματική ζωή και δράση του στελέχους του ΚΚΕ που εξοντώθηκε κατασυκοφαντημένος από την ηγεσία υπό τον Ν. Ζαχαριάδη. Αιτία ήταν η κριτική που άσκησε με το κείμενο που έγινε γνωστό σαν «Πλατφόρμα του Κώστα Καραγιώργη» (6.6.1950). Πέρα από το αν είναι έγκυρη η κριτική και τα συμπεράσματα, είναι προφανές ότι ένα ηγετικό στέλεχος του ΔΣΕ και μέλος της ΚΕ δεν ήταν όσα του καταλογίζουν η Απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 8.6.1950, η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 9/6/1950 και το συκοφαντικό κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ «Μερικά στοιχεία για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη)». Στη σκληρή μετεμφυλιακή εποχή η ηγεσία του ΚΚΕ αντιμετώπιζε τη συζήτηση και τη διαφωνία με όρους «πολεμικούς» υπερασπίζοντας έτσι τη συνο΄χή και ενότητα, αλλά και το δικό της ρόλο, απαξιώνοντας τους φορείς μιας διαφορετικής άποψης, άρα και την ανάγκη να γίνει αυτή αντικείμενο συζήτησης.

Διαβάστε το βιβλίο των  Μ. Καραγιώργη και Κ. Ζωιτοπούλου Μαυροκεφαλίδου, «Κώστας Καραγιώργης, 1905-1955: Ο Άνθρωπος, ο Κομμουνιστής, ο Δημοσιογράφος, ο Αγωνιστής, το Εξιλαστήριο Θύμα»:

View this document on Scribd

Κώστας Καραγιώργης, της Μ. Καραγιώργη (1988)

Η Μαρία Καραγιώργη, η γυναίκα του Κώστα Καραγιώργη, στα πλαίσια της έκδοσης των Π. Ροδάκη-Μπ. Γραμμένου, «Η τρίτη Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950. Τα άγνωστα πρακτικά μιας σκηνοθετημένης δίκης εναντίον των πρώτων κομμουνιστών της αμφισβήτησης» (εκδ. Γλάρος), έγραψε όπως της ζητήθηκε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Καραγιώργη. Σε αυτό γράφει για τους σταθμούς της ζωής και της δράσης του στελέχους του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, ενώ προσπαθεί και να ανασκευάσει τα όσα συκοφαντικά καταγράφονται στις αποφάσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, η Απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 8.6.1950, η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 9/6/1950 και το συκοφαντικό κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ «Μερικά στοιχεία για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη)», οι οποίες και οδήγησαν στην εξόντωσή του.

Το κείμενο της Μ. Καραγιώργη «Κώστας Καραγιώργης» είναι το εξής:

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 9/6/1950 | Μερικά στοιχεία για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη)

Στις 9.6.1950 η ΚΕ και η ΚΕΕ του ΚΚΕ συνεδρίασαν με βάση την απόφαση του ΠΓ για την Κ. Καραγιώργη, την οποία και δέχτηκε ομόφωνα. Απορρίφτηκε έτσι συνολικά η κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ και τις επιλογές της δεκαετίας του 1940, αλλά και της διαχείρισης της συζήτησης για την αποτίμηση της ήττας του Εμφυλίου. Ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε η άποψή του ότι η ηγεσία αποφεύγει την ουσιαστική συζήτηση και την αναζήτηση ευθυνών απομονώνοντας σαν φραξιονιστή και αντικομματικό όποιον έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Ο Καραγιώργης διαγράφτηκε σαν ύποπτο στοιχείο, με φραξιονιστική, αντικομματική, αντισοβιετική στάση, σχέσεις με τους πράκτορες των ιμπεριαλιστών της Βρετανίας. Μετά την Απόφαση ακολούθησε η φυλάκισή του στη Ρουμανία σε σκοτεινές συνθήκες, με βασανιστήρια και κακομεταχείριση που του στοίχισαν τη ζωή. Η Απόφαση δημοσιεύτηκε μαζί με άλλα υλικά ενόψει της 3ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ στο περιοδικό Νέος Κόσμος (8/26, Αύγουστος 1950) παράλληλα με το κείμενο «Μερικά στοιχεία για τον Κ. Γυφτοδήμο (Καραγιώργη)», ένα σύντομο βιογραφικό με χαρακτήρα λιβελλογραφήματος που υποτίθεται τεκμηριώνει την Απόφαση της ΚΕ, η οποία περιέχεται και στην έκδοση «Το ΚΚΕ: Επίσημα Κείμενα», 7ος τόμος (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1995).

Εδώ αναδημοσιεύονται από το βιβλίο των Π. Ροδάκη-Μπ. Γραμμένου, «Η τρίτη Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950. Τα άγνωστα πρακτικά μιας σκηνοθετημένης δίκης εναντίον των πρώτων κομμουνιστών της αμφισβήτησης» (εκδ. Γλάρος).

Διαβάστε τα πλήρη κείμενα της Απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 9/6/1950 και του σημειώματος Μερικά στοιχεία για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη):

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη) 9/6/1950

Στις 9 του Ιούνη συνεδρίασαν τα μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που βρίσκονταν στην έδρα του ΠΓ. Το θέμα ήταν η αντικομματική-λικβινταριστική πλατφόρμα του Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη). Εισή­γηση εκ μέρους του ΠΓ έκαμε ο σ. Βασίλης Μπαρτζιώτας. Η Κεντρική Επιτροπή αφού άκουσε τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη) και έπει­τα από συζήτηση ομόφωνα αποφάσισε:

1. Εγκρίνει την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ της 8-6-50 για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη).
2. Η ΚΕ θεωρεί απαράδεχτη για το Κόμμα μας την ανευλαβή έκφραση του Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη), μέσα στη σημερινή μας συνε­δρίαση, ενάντια στο σ. Στάλιν και τον βάζει γι’ αυτό αμέσως εκτός Κόμ­ματος.
3. Η ΚΕ σημειώνει ιδιαίτερα ότι ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) διαγράφτηκε από μέλος της φράξιας της ΚΝ Πανεπιστημίου Αθή­νας στα 1924 για αντικομματική συμπεριφορά. Για δεύτερη φορά δια­γράφτηκε ο Γυφτοδήμος από το ΚΚΕ το 1930 με πρόταση του αντιπροσώπου της ΚΔ για φραξιονισμό. Στη μάχη του Γράμμου έσπασε πολιτι­κά τον Αύγουστο του 1949, και στα γράμματα του προς το ΠΓ της 11/12 και 28/12/49, ομολογεί ότι δεν μπορεί να κάνει καμιά δουλειά, ότι βάλ­τωσε μέσα του, ότι έχασε κάθε δραστηριότητα κλπ.
4. Ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) ξερνάει ένα ολόκληρο οχε­τό ενάντια στο ΚΚΕ και την καθοδήγηση του, ξετσίπωτα το παρομοιά­ζει με τη φασιστική κλίκα του Τίτο-Ράνκοβιτς και στην ουσία είναι σύμ­φωνος με τη κριτική της «αντιηγετικής» ομάδας της ασφάλειας της Αθή­νας ενάντια στην καθοδήγηση του ΚΚΕ.
5. Ο Καραγιώργης έκρυβε πάντα από το Κόμμα το παρελθόν του. Ποτέ δεν είπε στο Κόμμα ότι διαγράφτηκε από την ΚΝ όντας φοιτητής και ότι τον αποκατάστησε τότε με προσωπική του επέμβαση ο γνωστός λικβινταριστής-τροτσκιστής γραμματέας τότε της ΚΕ Πουλιόπουλος. Στην επίσημη βιογραφία του στο Κόμμα ο Καραγιώργης έκρυψε ότι μετά το Καλπάκι ιδιώτευσε και έφυγε απ’ την κομματική δουλειά, ότι στα 1930 διαγράφτηκε απ’ το Κόμμα για φραξιονιστική δουλειά, ότι στα 1937 αποκλείστηκε απ’ την κομματική οργάνωση στην εξορία στην Κί­μωλο.
6. Ύποπτο στη διαγωγή του Καραγιώργη είναι το παρακάτω γεγονός: Μετά την 6η Ολομέλεια της ΚΕ (Οχτώβρης του 1949) πήγε και βρήκε τη σ. Χρύσα Χατζή βασιλείου και της είπε, ότι «ο Ζαχαριάδης χρεωκόπησε στην εφαρμογή της κομματικής γραμμής», ότι «ο Ζαχαριάδης σε όλη του την καθοδήγηση είχε μεγάλη αποτυχία στην ανάδειξη των συνεργατών του», ότι «ο Μάρκος κακώς διαγράφτηκε από μέλος του Κόμματος, ε­πειδή είχε άλλη πολιτική γραμμή». (Γράμμα Καραγιώργη προς Χρύσα 6/6/50). Ο Καραγιώργης δεν έβαλε τις απόψεις του αυτές ούτε στην 6η Ολομέλεια, που είχε γίνει λίγες μέρες πριν μιλήσει στη Χρύσα, ούτε τις έβαλε στην 7η Ολομέλεια. Ο Καραγιώργης, μόλις γύρισε απ’ την 6η Ολομέλεια, ζήτησε επανειλημμένα απ’ το ΠΓ να τον στείλει για παράνο­μη δουλειά ή για συγγραφική δουλειά. Στο ίδιο διάστημα ο Καραγιώρ­γης αρνιότανε επίμονα για λόγους υγείας να κάνει και την παραμικρή δουλειά σα δημοσιογράφος που ήτανε, δουλειά που ήταν πιο εύκολη απ’ την παράνομη δουλειά που ζητούσε να σταλεί. Τι γραμμή θα εφάρμοζε ο Καραγιώργης; Ποια άλλη απ’ τη γραμμή που ανέπτυξε στη σ, Χρύσα Χατζηβασιλείου και που έκρυβε απ’ το Κόμμα, γραμμή που συνέπιπτε με την «αντιηγετική» κίνηση της Ασφαλείας στην Αθήνα, κίνηση όπου πρωτοστατεί και ο γαμβρός του; Γιατί ο Καραγιώργης επίμονα ζητούσε να πάει σε χώρα, όπου είχε δεσμούς απ’ τα χρόνια πριν απ’ το 1933 και όπου τότε ήταν εκεί παντρεμένος με μια γυναίκα που κινούσε υποψίες;
7. Η ΚΕ σημειώνει το φραξιονιστικό διαχωρισμό που ο Καραγιώργης κάνει για τα μέλη του ΚΚΕ στο ΔΣΕ που πολέμησαν και τώρα είναι έξω απ’ την Ελλάδα και τα μέλη του ΚΚΕ στην Ελλάδα που, όπως λέει, «αυτοί είνε κυρίως το Κόμμα μας σήμερα», «αυτονών των κομματικών αγωνιστών η γνώμη για την κομματική γραμμή της 10ετίας θα είχε σημα­σία». Ο Καραγιώργης δημαγωγεί, γιατί ξέρει ότι ούτε έναν κομμουνιστή του ΔΣΕ δεν μπορεί να παρασύρει, και για τα μέλη μας στην Ελλάδα, που πεθαίνουν με το ΚΚΕ στο στόμα, πάει να κάνει τον «αντιηγετικό» διαχωρισμό που δουλεύει η ασφάλεια.
8. Η ΚΕ σημειώνει ότι στα γράμματα του Καραγιώργη υπάρχει ατέ­λειωτη σειρά από παραποιήσεις, διαστρεβλώσεις, πλαστογραφίες και ψευτιές.
9. Ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) είχε ιδιαίτερες σχέσεις στην πρώτη κατοχή με τον Άγγλο ταξίαρχο Έντι και άλλους Εγγλέζους πράχτορες, παρόμοιες σχέσεις είχε στην Αθήνα το 1945-46, όπου σύχναζε σε σπίτια πραχτόρων της Ιντέλιτζενς Σέρβις (Κυρία Δαμασκηνού).
10. Η ΚΕ αποφασίζει να εξεταστεί όλη η δράση του Κώστα Γυφτοδήμου (Καραγιώργη) από τότες που μπήκε στο ΚΚΕ μέχρι σήμερα, γιατί παρουσιάζει πολλά ύποπτα και σκοτεινά σημεία.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 9/6/50

Μερικά στοιχεία για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη)

Ι. Σύντομα βιογραφικά στοιχεία

1. Ο Κ. Καραγιώργης γεννήθηκε στα 1904. Είναι μικροαστικής κατα­γωγής. Πήρε δίπλωμα γιατρού στα 1928. Έκανε ένα και μισό χρόνο το γιατρό και έπειτα βγήκε στο εξωτερικό (στη Γερμανία απτό 1931-1933. Σπούδασε σαν ειδικός φυματιολόγος γιατρός. Στα 1934 έμεινε στη Γαλ­λία).
2. Μπήκε στην κομμουνιστική Νεολαία από το 1920. Δούλεψε κομμα­τικά μέσα στη νεολαία. Σαν ανταποκριτής του «Ριζοσπάστη» (1934-36). Στην κομματική οργάνωση Πειραιά-Σαλονίκης και Θεσσαλίας και στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ώς τη μέρα που βγήκε στο βουνό, όπου τοπο­θετήθηκε διοικητής του ΚΓΑΝΕ. Ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
3. Ό,τι χαραχτηρίζει την κομματική του ζωή γενικά είναι: κουτσουμπολιό, υπόσκαψη του κύρους των συνεργατών και καθοδηγητών του, κομματική ασυνέπεια, φραξιονισμός, γκρίνιες, υπερφίαλος εγωισμός, φλυαρία ακατάσχετη, γνωριμίες και σχέσεις με κάθε λογής ανθρώπους, ατομική ζωή χωρίς κανένα ηθικό έρμα (Στο ζήτημα αυτό στάθηκε πάντα ο δαχτυλοδειχτούμένος μέσα στο Κόμμα) κλπ.

Απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Γυφτοδήμο (Καραγιώργη), 8.6.1950

Το κείμενο του Κ. Καραγιώργη προς τα μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ με την κριτική στις επιλογές της ηγεσίας και ειδικά του γραμματέα Ν. Ζαχαριάδη (Πλατφόρμα Καραγιώργη), αντιμετωπίστηκε σαν αντικομματική εχθρική κίνηση. Ουσιαστικά ήταν όμως μια κριτική ενταγμένη στη συζήτηση για τα αίτια της ήττας του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, γι’ αυτό και είχε κοινά σημεία με τις απόψεις και άλλων στελεχών. Μέσα στα όρια του τρόπου που συζητούσε η Αριστερά και το ΚΚΕ εκείνη τη σκληρή περίοδο των ένοπλων αγώνων, της παρανομίας και της προσφυγιάς, ο Ζαχαριάδης και η ηγεσία του ΚΚΕ εκτίμησαν ότι πρόκειται για εκδήλωση αντιηγετικής κίνησης. Έτσι στις 8.6.1950 το ΠΓ του ΚΕ του ΚΚΕ στην απόφαση του χαρακτηρίζει τον Καραγιώργη σαν στοιχείο με αντικομματική και φραξιονιστική δράση, κατηγορώντας τον αναδρομικά για πράξεις από τη δεκαετία του 1920 και μετά, ενώ παράλληλα τον απαξιώνει και ηθικά. Η Απόφαση του ΠΓ απευθυνόταν στην ΚΕ του ΚΚΕ ζητώντας οργανωτικά μέτρα, την καθαίρεση από την ΚΕ και τη διαγραφή του Καραγιώργη.

Το κείμενο της Απόφαση του ΠΓ δημοσιεύτηκε μαζί με άλλα υλικά ενόψει της 3ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ στο περιοδικό Νέος Κόσμος (8/26, Αύγουστος 1950). Αναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο των Π. Ροδάκη-Μπ. Γραμμένου, «Η τρίτη Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950. Τα άγνωστα πρακτικά μιας σκηνοθετημένης δίκης εναντίον των πρώτων κομμουνιστών της αμφισβήτησης» (εκδ. Γλάρος), ενώ περιέχεται και στην έκδοση «Το ΚΚΕ: Επίσημα Κείμενα», 7ος τόμος (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1995) .

Το κείμενο της Απόφασης είναι το εξής:

Η πλατφόρμα του Κώστα Καραγιώργη (6.6.1950)

Μετά την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1950 που καταδίκασε τις απόψεις του Μ. Παρτσαλίδη, ο Ν. Ζαχαριάδης και η ηγεσία του ΚΚΕ βρέθηκαν μπροστά στη συγκροτημένη κριτική για επιλογές της δεκαετίας του 1940 από ένα άλλο κορυφαίο στέλεχος, τον Κώστα Καραγιώργη. Ο Καραγιώργης ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, διευθυντής του Ριζοσπάστη παλιότερα, στρατηγός του ΔΣΕ και διοικητής του Κλιμακίου του Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδας, υπουργός Πολεμικού Εφοδιασμού της κυβέρνησης του βουνού του ΔΣΕ. Στο κείμενό του προς τα μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, ο Καραγιώργης δε μένει μόνο στις πολιτικές επιλογές, αλλά ασκεί και σκληρή στο εσωκομματικό καθεστώς, χρεώνοντας στον Ζαχαριάδη ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς που εμποδίζει την ουσιαστική αποτίμηση της δράσης του ΚΚΕ και την αναζήτηση των αιτιών για τη διπλή ήττα. Ο τρόπος αποπομπής του Βαφειάδη, η αντιμετώπιση του Παρτσαλίδη, η περιθωριοποίηση της Χρύσας Χατζηβασιλείου, είναι τα βασικά παραδείγματα που επικαλείται. Για τον Καραγιώργη κεντρική ήταν η ευθύνη του γενικού γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη.

Το κείμενο χαρακτηρίστηκε από τον Ζαχαριάδη και το ΠΓ αντικομματική «πλατφόρμα» και καταδικάστηκε, αρχικά από το ΠΓ και μετά από την ΚΕ. Ο Καραγιώργης καθαιρέθηκε από την ΚΕ, ενώ συκοφαντήθηκε σαν ύποπτο στοιχείο και κατηγορήθηκε ότι ήθελε να «περάσει στον ταξικό εχθρό», δηλαδή να καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία. Κατέληξε στα χέρια της ρουμανικής αστυνομίας και φυλακίστηκε σε άθλιες συνθήκες. Στις φυλακές πέθανε χωρίς ποτέ να γίνουν γνωστές οι συνθήκες, ενώ άγνωστος παραμένει ο χώρος ταφής του. Το 1958, δυο χρόνια μετά την αποπομπή του Ν. Ζαχαριάδη, η 9η Ολομέλεια της ΚΕ τον αποκατάστησε με μια δήλωση, μαζί με τον Σιάντο και τον Πλουμπίδη, χωρίς να αποδίδονται ευθύνες για τη μεταχείριση που είχε και τις συνθήκες που εξοντώθηκε. Ο Καραγιώργης μάλλον δεν είχε ενθάρρυνση και κάλυψη στην κριτική του στο Ζαχαριάδη και την ηγεσία του ΚΚΕ από σοβιετικούς παράγοντες, όπως οι Βαφειάδης και Παρτσαλίδης, με μοιραίες συνέπειες για τον ίδιο.

Το κείμενο του Κ. Καραγιώργη δημοσιεύτηκε και αυτό σαν αντικομματική πλατφόρμα ενόψει της 3ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ στο περιοδικό Νέος Κόσμος (8/26, Αύγουστος 1950). Αναδημοσιεύτηκε στο βιβλίο των Π. Ροδάκη-Μπ. Γραμμένου, «Η τρίτη Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950. Τα άγνωστα πρακτικά μιας σκηνοθετημένης δίκης εναντίον των πρώτων κομμουνιστών της αμφισβήτησης» (εκδ. Γλάρος).

Το πλήρες κείμενο από την Πλατφόρμα Καραγιώργη είναι το εξής: