Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (15-18.7.1956): Τα οικονομικά προβλήματα του Ελλ. Λαού – Τα προβλήματα ανασυγκροτήσεως της χώρας

ΕΔΑ Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (1956) – τεύχος 2.pdfΛήψη

Η Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ που πραγματοποιήθηκε στις 15-18 Ιούλη του 1956 πέρα από τις πολιτικές εισηγήσεις, αποφάσεις και τα ψηφίσματα, ασχολήθηκε και με τις εισηγήσεις για τα οικονομικά προβλήματα του λαού, του Ηλία Ηλιού, που ήταν βουλευτής Λέσβου τότε, και για τα προβλήματα της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, του Νίκου Κιτσίκη, βουλευτή Αθηνών.

Η συνδιάσκεψη έγινε σε μια σκληρή εποχή του μετεμφυλιακού καθεστώτος, με το εργατικό κίνημα στο στόχαστρο του αστυνομικού αντικομμμουνιστικού κρατικού μηχανισμού, με το ΚΚΕ παράνομο και το καθεστώς διώξεων, εξοριών και διακρίσεων λόγω «κοινωνικών φρονημάτων» σε πλήρη ισχύ.

Στις εισηγήσεις αυτές που καταπιάνονται με το οξύ κοινωνικό ζήτημα στη μετεμφυλιακή περίοδο, είναι φανερή η προσπάθεια της κομματικής ηγεσίας να αποφύγει μια ταύτιση με το ΚΚΕ και την ταξική πάλη, αλλά και να ενσωματώσει στο λόγο της ΕΔΑ τους νέους προσανατολισμούς εμφανίζονται για μια αστική διαιρεμένη σε παρασιτική και υποτελή στον ιμπεριαλισμό από τη μία, η οποία είναι και το θεμέλιο του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς και σε μια παραγωγική και εθνική στο χαρακτήρα μερίδα από την άλλη, εν δυνάμει σύμμαχο της Αριστεράς, τουλάχιστον στη διεκδίκηση πραγματικής εθνικής ανεξαρτησίας και στοιχειώδους οικονομικής ανάπτυξης.

Αυτές οι αντιλήψεις δεν εμφανίζονται ξαφνικά μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ και την 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, αλλά μετά από αυτά τα ορόσημα γίνονται στοιχεία στρατηγικής ρητά διατυπωμένα.

Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (15-18.7.1956) – Πολιτικές εισηγήσεις, αποφάσεις και ψηφίσματα

Στις 15-18 Ιούλη 1956 πραγματοποιήθηκε η Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ στην Αθήνα. Ήταν το πρώτο πανελλαδικό σώμα στον χώρο της Αριστεράς μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο με όρους νομιμότητας, καθώς είχε προηγηθεί μόνο η 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ στη Ρουμανία το 1950.

Η Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ πραγματοποιήθηκε κάτω από την επίδραση της επανόδου στη Βουλή μετά το 1952, που επισφράγισε ένα κλίμα ανόδου της επιρροής της Αριστεράς και αντανακλούσε την ανασύνταξή της. Καθοριστική ήταν και η επίδραση των νέων κατευθύνσεων του ΚΚΕ μετά την 6η Ολομέλεια του 1956 και την καθαίρεση Ζαχαριάδη. Η ΕΔΑ δεν θεωρείται απλά σχήμα εκπροσώπησης του κόσμου ΚΚΕ και της Αριστεράς μέσα από μια περίπου αναγκαστική συνεργασία για λόγους νομιμότητας με παράγοντες και σχήματα από το εαμογενή χώρο. Συγκροτείται σαν κόμμα, έστω και αν εκπροσωπεί διαφορετικά ρεύματα πέρα από τους κομμουνιστές, διαμορφώνει πολιτικές θέσεις και πρόγραμμα, εκλέγει ηγεσία και δίνει βάρος στην ανάπτυξη οργανώσεων καλώντας σε συσπείρωση της κοινωνική της βάση.

Η μπροσούρα, το πρώτο τεύχος με τα υλικά της Α’ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΕΔΑ, περιέχει την Πολιτική Εισήγηση του προέδρου της Γιάννη Πασαλίδη, την εισήγηση του Αντώνη Μπριλλάκη, εκφραστή της γραμμής του ΚΚΕ, για την πρόταση της «ενότητας των εθνικών δυνάμεων», την Πολιτική Απόφαση της Συνδιάσκεψης και ψηφίσματα.

Στην εισήγησή του ο πρόεδρος θα περιγράψει την πολιτική γραμμή που εκφράστηκε και στις εκλογές του 1956 στην συμμαχία των δυνάμεων της Αριστεράς με το Κέντρο και το δεξιό Λαϊκό Κόμμα στα πλαίσια της Δημοκρατικής Ένωσης με στόχο μια δημοκρατική κυβέρνηση με πολιτική ουδετερότητας στον Ψυχρό Πόλεμο, σαν εναλλακτική λύση στο μπλοκ των θεσμών που εκπροσωπούσαν τους νικητές Εμφυλίου Πολέμου και εκπροσωπούνταν από τη διευρυμένη προς το κέντρο Δεξιά της ΕΡΕ και του Συναγερμού. Θα υπερμυνθεί όμως των επιλογών στις εκλογές του 1952 όταν δεν υπήρξε συνεργασία με το Κέντρο σαν εμπόδιο στην ανάδειξη του Παπάγου και του Συναγερμού. Εξάλλου το Κέντρο δεν ευνοούσε τη συνεργασία. Παράλληλα έδινε εγγυήσεις στον αμερικανικό παράγοντα βάζοντας τη χώρα στο ΝΑΤΟ, αφού πρώτα έστειλε στρατό στην Κορέα, ενώ μοιραζόταν τις ευθύνες για την εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

Η εισήγηση Μπριλλάκη, απηχώντας τους νέους προσανατολισμούς του ΚΚΕ, επιχειρεί να δώσει ιδεολογικό βάθος στην πρόταση για συμμαχία με το Κέντρο, αντίληψη που θα αποτυπωθεί προγραμματικά στις θέσεις του ΚΚΕ στην Προγραμματική Διακήρυξη της 7ης ολομέλεια και τις αποφάσεις του 8ου συνεδρίου.

Η πολιτική Απόφαση έχει τη σφραγίδα αυτής της γραμμής.

Εισηγήσεις στην Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΕΔΑ (15-18.7.1956) – Τεύχος ΠρώτοΛήψη

Από το 1ο στο 2ο συνέδριο της ΚΝΕ: Τo ΚΚΕ φωτίζει το δρόμο της νέας γενιάς για ένα καλύτερο μέλλον

Από το 1ο στο 2ο συνέδριο της ΚΝΕ: Τo ΚΚΕ φωτίζει το δρόμο της νέας γενιάς για ένα καλύτερο μέλλον

Υλικά του ΚΚΕ για τη νεολαία και την ΚΝΕ στην περίοδο από το 1ο στο 2ο συνέδριο της ΚΝΕ

View this document on Scribd

Απόφαση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για την ΕΟΚ και την καπιταλιστική ενοποίηση

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10 και 11 του Απρίλη 1993 συζήτησε τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΟΚ και την ευρωπαϊκή ενοποίηση και κατέληξε στα παρακάτω:

1. Η καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι η απάντηση του κεφαλαίου στην εξυπηρέτηση των ιδιοτελών επιδιώξεών του για εδραίωση και επέκταση της κυριαρχίας του σε βάρος των λαών και εθνών στην ευρωπαϊκή ήπειρο και γενικότερα στις διεθνείς εξελίξεις. Γι’ αυτό και δεν αποτελεί απάντηση στις ανάγκες της εποχή μας, στους πόθους και στα κοινά, αλληλοσυνδεόμενα συμφέροντα, των λαών της Ευρώπης.

Το όραμα των κομμουνιστών, όλων των προοδευτικών ανθρώπων, δεν μπορεί να είναι η Ευρώπη που οικοδομούν σήμερα οι πολυεθνικές. Η Ευρώπη της ανεργίας, της οικονομικής ύφεσης, της λιτότητας, της συρρίκνωσης των λαϊκών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των λαών, του ρατσισμού, των εθνικιστικών συγκρούσεων και των στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών.

Η απάντηση του ΚΚΕ στην καπιταλιστική ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ο αγώνας για μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη της πραγματικής δημοκρατίας, της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας για τους εργαζόμενους, χωρίς εκμετάλλευση, Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζουν οι λαοί. Μια Ευρώπη ισότιμης συνεργασίας, αλληλεγγύης, φιλίας των λαών και ειρήνης. Η απάντηση στην καπιταλιστική ενοποίηση είναι, σε τελευταία ανάλυση η συμμετοχή σε μια ανώτερη μορφή διεθνοποίησης, τη σοσιαλιστική.

2. Οι διακηρύξεις των υποστηρικτών της ΕΟΚ ότι αυτή θα συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας μας, στην ισότιμη σχέση της με τις ευρωπαϊκές χώρες, στην εδραίωση της δημοκρατίας και στην προστασία της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητάς της αποδείχτηκαν απατηλές και παραπλανητικές. Η σημερινή πολύπλευρη και βαθιά κρίση της ελληνικής κοινωνίας αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία. Σκοπός αυτής της επιλογής δεν ήταν να εξυπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά να διασφαλίσει τα προνόμια και την εξουσία της άρχουσας τάξης στη συνασπισμένη δύναμη της δυτικοευρωπαϊκής αντίδρασης.

Η ένταξη, όπως έγκαιρα είχε προβλέψει το ΚΚΕ, αποδείχθηκε ασύμφορη και επιζήμια για το λαό και το μέλλον του τόπου.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ και η πολιτική προσαρμογής στο καθεστώς της Κοινότητας σε βάρος των εργαζομένων και της ανάπτυξης που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν και αποτελούν βασικό παράγοντα όξυνσης των μεγάλων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας.