Το Νέο Κόμμα της Αριστεράς: τα υλικά του 1ου συνεδρίου της Ε.ΑΡ. (άνοιξη 1987)

Την άνοιξη του 1987 εκδόθηκαν σε μπροσούρα τα υλικά για το ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος της Αριστεράς με βάση τις αποφάσεις του 4ου και τελευταίου συνεδρίου του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986. Η διαδικασία οδήγησε στην ίδρυση της Ελληνικής Αριστεράς (Ε.ΑΡ.) από την ηγεσία του Λεωνίδα Κύρκου με τη συμμετοχή και στήριξη των πρωταγωνιστών του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος. Η μειοψηφία σχημάτισε το ΚΚΕ εσ.-Ανανεωτική Αριστερά υπό την ηγεσία του Γιάννη Μπανιά τελευταίου γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Εσ., η οποία μετεξελίχτηκε σε ΑΚΟΑ το 1992 και το 2013 αυτοδιαλύθηκε στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ε.ΑΡ. στο γενικότερο κλίμα που διαμόρφωσε η φθορά του ΠΑΣΟΚ και ο εκφυλισμός του οράματος της για Αλλαγής, καθώς και η Περεστρόικα στην ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ, εκπροσώπησε μια κατεύθυνση αποκομμουνιστικοποίησης της Αριστεράς δίνοντας τέλος στη συζήτηση περί κομμουνιστικής ανανέωσης και παράλληλα στην προσπάθεια του ευρωκομμουνισμού για γέφυρες με τη σοσιαλδημοκρατία έδωσε ένα τέλος με ουσιαστική προσχώρηση σε αυτή, κρατώντας όμως αποστάσεις από την εργατική κληρονομιά της. Παράλληλα ήταν σημαντική η επίδραση νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, όπως συναίνεση, η κριτική στον «κρατισμό» και η επίκληση της ανάγκης για «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Η ΕΑΡ έφερε μια έντονα διαχειριστική αντίληψη στην Αριστερά, με βασική πλευρά την αποδοχή των συσχετισμών, τον κυβερνητισμό, την επίκληση του άμεσου αποτελέσματος και την απαξίωση της επαναστατικής ρήξη ως ουτοπίας. Στη φθορά του ΠΑΣΟΚ απαντούσε με τη διεκδίκηση από την Αριστερά του ρόλου της σοσιαλδημοκρατικής δύναμης αστικής διακυβέρνησης.

Η συγκρότηση της ΕΑΡ επέδρασε, ως ένα είδος πειράματος, στη συζήτηση για τη μετεξέλιξη το 1989 της μεγάλης δύναμης του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος, του Ιταλικού ΚΚ, σε ένα κόμμα της Αριστεράς (Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς) και στη συνέχεια της φιλελεύθερης κεντροαριστεράς, το σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα.

Αν και η πρωτοβουλία αυτή, που είχε τη σφραγίδα του Λ. Κύρκου, αποδιάρθρωσε οργανωτικά το χώρο της κομμουνιστικής ανανέωσης, η ΕΑΡ παρά τις μικρές της δυνάμεις άσκησε και ασκεί μεγάλη επίδραση στην Αριστερά. Θα αποτελέσει και το όχημα για τη μετατόπιση του ΚΚΕ σε λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού και σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις, μέσα από τη συμμαχία στη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το Δεκέμβρη του 1988 στη βάση του Κοινού Πορίσματος ΚΚΕ-ΕΑΡ. Η εγκατάλειψη του «Κ»  που σήμανε παραίτηση από τη διεκδίκηση της κληρονομιάς του κομμουνιστικού κινήματος από το ΚΚΕ και η Περεστρόικα έκαναν αποδεκτή ή ανεκτή από το χώρο του ΚΚΕ μια τέτοια επιλογή. Η ηγεμονία των αντιλήψεων που διαπερνούσαν το πλαίσιο ΕΑΡ ήταν ευρύτερη από την αποδοχή της σαν συμμάχου για ένα συνασπισμό αριστερών δυνάμεων, για αυτό συναίνεσε και η πτέρυγα της ηγεσίας του ΚΚΕ που ήρθε σε ρήξη με τους «ανανεωτικούς» όταν συμμάχησαν το  1991 με την ΕΑΡ ώστε να διαχυθεί το ΚΚΕ στο Συνασπισμό. Η συμμετοχή στις κυβερνήσεις Τζανετάκη με τη ΝΔ και την Οικουμενική υπό τον Ζολώτα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επιτάχυναν και επισφράγισαν τη στροφή. Η Ανταρσία της ΚΝΕ το 1989, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού που εξαφάνισε το κύρος της Περεστρόικα και η αντίδραση της βάσης του ΚΚΕ οδήγησαν στη διάσπαση το ΚΚΕ και το Συνασπισμό. Στα επόμενα χρόνια η αυτοτελής πορεία του ΣΥΝ σαν ενιαίου κόμματος των ευρωκομμουνιστών της ΕΑΡ και της διαχειριστικής πτέρυγας του ΚΚΕ, καθορίστηκε από ιδέες που η ΕΑΡ έφερε στο προσκήνιο, από τον κυβερνητισμό και τον ευρωπαϊσμό μέχρι τον οργανωτικό φιλελευθερισμό και την εργαλειακή αντίληψη για το μαζικό κίνημα, αλλά κυρίως την επιμονή για άρνηση της επαναστατικής τομής σαν προϋπόθεση για κοινωνικές ανατροπές.

Σε ένα βαθμό η εξέλιξη και κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το βάρος και την ισχυρή επίδραση των ιδεών της ΕΑΡ.

Η μπροσούρα περιείχε τις προτάσεις για Προγραμματική Διακήρυξη και Καταστατικές Αρχές, τη διαδικασία και το χρονοδιάγραμμα του ιδρυτικού συνεδρίου, τη σύνθεση της Κεντρικής Πολιτικής Οργανωτικής Επιτροπής και μια δήλωση στήριξης από ανένταχτες προσωπικότητες του χώρου:

15ο συνέδριο ΚΚΕ: Σχέδιο Προγράμματος (28.1.1996)

Σχέδιο Προγράμματος

Εισαγωγή

H ίδρυση του ΚΚΕ το 1918 ήταν ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και της συνένωσής του με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Επιταχύνθηκε από την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που αποτέλεσε την αρχή μιας νέας εποχής στην ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας, της εποχής του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, σε παγκόσμια κλίμακα.

Το ΚΚΕ, πρωτοπόρο, συνειδητό και οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, παλεύει για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Εχει τελικό σκοπό του τον επαναστατικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Το ΚΚΕ καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του μαρξισμού – λενινισμού. Αφομοιώνει και αναπτύσσει δημιουργικά τη θεωρία, γενικεύοντας την πείρα του κινήματος, μελετώντας τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

Το ΚΚΕ νιώθει περηφάνια για ό,τι υψηλό, ωραίο και προοδευτικό δημιούργησε ο λαός μας στη μακρόχρονη ιστορία του. Είναι γνήσιος κληρονόμος των εθνικών, δημοκρατικών και επαναστατικών παραδόσεών του. Τις υπερασπίζεται με όλες τις δυνάμεις του, παλεύει για την ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού.

Η πορεία του ΚΚΕ είναι η ιστορία των αγώνων του ελληνικού λαού για την απελευθέρωσή του από ξένους και ντόπιους δυνάστες. Η ιστορία της πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία, για απελευθέρωση από τα δεσμά της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό.

Οι Ελληνες κομμουνιστές είναι περήφανοι, γιατί μικρές και μεγάλες κατακτήσεις του κινήματος φέρουν τη σφραγίδα του ΚΚΕ, των αμέτρητων θυσιών του. Μελετούν, εξετάζουν κριτικά, αξιοποιούν δημιουργικά την πείρα του, με βάση την επιστημονική κοσμοθεωρία και τα ντοκουμέντα του Κόμματος.

Η πολύχρονη πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, και του ΚΚΕ, επιβεβαιώνει ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να εκπληρώνει την ιστορική της αποστολή, χωρίς να έχει, σε όλες τις φάσεις του αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, το δικό της γερό, καλά οργανωμένο, θεωρητικά εξοπλισμένο κόμμα, κόμμα νέου τύπου, με ολοκληρωμένο και επιστημονικά θεμελιωμένο πρόγραμμα. Κόμμα, που φροντίζει διαρκώς να αναπτύσσει στενούς και ακατάλυτους δεσμούς με την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζομένους, στους καθημερινούς αγώνες για τα συμφέροντά τους.

Ο πρωτοπόρος, καθοδηγητικός ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος διασφαλίζεται με τη μελέτη, αφομοίωση και δημιουργική αξιοποίηση της θεωρίας μας. Με την υπεράσπισή της από τις επιθέσεις της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας, τις οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις. Με την τήρηση των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του. Με την αφοσίωση, την αυτοθυσία, την ανιδιοτελή δράση των μελών του Κόμματος, τα οποία φέρουν και προσωπική ευθύνη για την εκπλήρωση των αποφάσεων, τη συνέπεια λόγων και έργων.

Το κείμενο παραίτησης του Κ. Μπατίκα από την ΚΕ του ΚΚΕ (6.7.1989)

Στις 6 Ιούλη 1989 παραιτήθηκε ο Κώστας Μπατίκας από την ΚΕ του ΚΚΕ διαφωνόντας με τη συμμετοχή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στη κυβέρνηση Τζανετάκη με τη ΝΔ. Ο Κ. Μπατίκας στο κείμενό του καταγράφει μια πορεία εγκατάληψης βασικών θέσεων του ΚΚΕ και κινήματος και υιοθέτησης ενός κυβερνητισμού που λειτούργησε παραλυτικά για την Αριστερά και έβαλε κάτω από αστική ηγεμονία. Η πορεία αυτή σφραγίστηκε από τη γραφειοκατική και αντιδημοκρατική διαχείριση της εσωκομματιής συζήτησης, όπως περιγράφει το κείμενο. Δόθηκε στη δημοσιότητα μαζί με άλλα σχετικά κείμενα με το βιβλίο «Μια συζήτηση που δεν έγινε» που ο Κ. Μπατίκας εξέδοσε με τον Νίκο Κοτζιά το Σεπτέμβρη 1989, αφού και οι δύο είχαν παραιτηθεί από τα όργανα του ΚΚΕ και διαγραφεί από το κόμμα.

Όλοκληρο το κείμενο είναι το εξής:

Στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Αγαπητοί Σύντροφοι

Η Απόφαση της ΚΕ για στήριξη μεταβατικής Κυβέρνησης ΝΔ -Συνασπισμού έφερε χιλιάδες μέλη και στελέχη του κόμματος και της ΚΝΕ σε αμηχανία και σε δύσκολη κατάσταση. Οδήγησε σε αγανάκτηση ένα σημαντικό τμήμα της επιρροής του κόμματος, ιδιαίτερα εκείνου του τμήματος που προέρχεται απ’ την εργατική τάξη και την εργαζόμενη αγροτιά. Θετική απήχηση είχε αυτή η απόφαση μόνο σ’ ένα μικρό τμήμα της επιρροής μας και συγκεκριμένα σε τμήματα της επιρροής μας στη διανόηση, στα παλιά και νέα μεσαία στρώματα.

Πολλοί οπαδοί και ψηφοφόροι μας νοιώθουν ότι τους κοροϊδέψαμε γιατί είχαν πιστέψει ότι θα κάνουμε πράξη ένα απ’ τα βασικά προεκλογικά μας συνθήματα: ΟΥΤΕ ΠΑΣΟΚ ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ.

Άλλοι πάλι μας κατηγορούν για την απόφαση αυτή από λαθεμένη βάση, γιατί πιστεύουν ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε με το ΠΑΣΟΚ.

Η αντίδραση της επιρροής μας από σωστές ή λαθεμένες θέσεις δείχνει με τον δικό της τρόπο ότι η απόφαση αυτή είναι βαθειά λαθεμένη.

12ο Συνέδριο του ΚΚΕ: οι Θέσεις της ΚΕ

Το Φλεβάρη του 1987 δόθηκαν στη δημοσιότητα οι Θέσεις της ΚΕ για το 12ο Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το Μάη της ίδιας  χρονιάς. Από το 11ο συνέδριο του 1983 είχαν προηγηθεί μια σειρά σημαντικά γεγονότα, καθοριστικής σημασίας για την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα, στην Ελλάδα και διεθνώς.

Στην Ελλάδα είχε εδραιωθεί το ΠΑΣΟΚ μέσα από τη δεύτερη εκλογική του νίκη στις 2.6.1985 σε συνθήκες μεγάλης πόλωσης με τη ΝΔ και το νέο τότε αρχηγό Κ. Μητσοτάκη που λανσάρισε το νεοφιλελεύθερο προφίλ του κόμματος Δεξιάς. Ένα χρόνο πριν στις ευρωκλογές του Ιούνη του 1984 είχε προηγηθεί η νίκη του ΠΑΣΟΚ που έδειξε την αντοχή του ρεύματος της Αλλαγής, καθώς παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού πήραν τα μεγαλύτερα ποσοστά τους από το 1974, η ΝΔ δεν κατάφερε να νικήσει με το σύνθημα «Απαλλαγή». Η ηγεσία του Ε. Αβέρωφ έδινε στη ΝΔ μια κατεύθυνση πιο κοντά προς τον αυταρχικό αντικομμουνισμό της ΕΡΕ, παρά το κεντροδεξιό πρόσωπο του Κ. Καραμανλή. Οι σκληροπυρηνικές ακροδεξιές ομάδες τραμπούκων στην ΟΝΝΕΔ, οι Ρέιντζερς και οι Κένταυροι συμπλήρωναν την εικόνα, ενώ στη συνέχεια θα τροφοδοτήσουν με πρακτικές, στελέχη και ιστορικές αναφορές την ακροδεξιά στην Ελλάδα.

3ο συνέδριο της ΚΝΕ: ντοκουμέντα

Στις 12-17 Δεκέμβρη του 1983 πραγματοποιήθηκε το 3ο Συνέδριο της ΚΝΕ με κεντρικό σύνθημα «Παλεύουμε ενωμένοι για την ειρήνη και την πραγματική Αλλαγή, με την εργατική τάξη καταχτάμε τη ζωή , το μέλλον μας, το σοσιαλισμό». Στο σύνθημα μοιάζει να αποτυπώνεται η έμφαση στην ειρηνική συνύπαρξη που έδινε η σοβιετική ηγεσία, η σταθερότητα στον πολιτικό στόχο της Αλλαγής (αποτυπώθηκε και στις αποφάσεις του 11ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, το πιο μετριοπαθές απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και η επαναστατική αντίληψη που καλλιεργούσε η ΚΝΕ. Το νέο ΚΣ της οργάνωσης επανεξέλεξε στη 1η του Σύνοδο στη θέση του γραμματέα τον Σπύρο Χαλβατζή.

Από το 2ο στο 3ο συνέδριο της ΚΝΕ: αποφάσεις του ΚΣ

Το 3ο συνέδριο της ΚΝΕ το 1983 έγινε σε μια περίοδο αισιόδοξη, αλλά και μεταβατική. Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 έμοιαζε να δικαιώνει, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, το μεταπολιτευτικό ριζοσπαστισμό. Το δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και των αγώνων της νεολαίας έδωσε αποτελέσματα. Στο επίπεδο ζωής και το εισόδημα των εργαζομένων, αλλά και στο επίπεδο των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ διαδέχτηκε τη ΝΔ εκφράζοντας με πλειοψηφικό τρόπο τις ελπίδες και τις αυταπάτες για διεύρυνση και κατοχύρωση των κατακτήσεων. Αυτό περιέγραφε το ΠΑΣΟΚ με το στόχο της Αλλαγής και καθόλου τυχαία  πρόβαλε το σύνθημα «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Το ΚΚΕ απαντούσε «Ο Αγώνας συνεχίζεται», αλλά η υιοθέτηση της Πραγματικής Αλλαγής ως στόχου και η ανάλογη στάση του ΚΚΕ Εσωτερικού, εγκλώβιζε την κομμουνιστική Αριστερά σε συμπληρωματικό ρόλο στο λεγόμενο «άθροισμα των δημοκρατικών δυνάμεων», το «μπλοκ της Αλλαγής».

Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 2ο (1978) μέχρι το 3ο συνέδριό της, η ΚΝΕ γνώρισε μεγάλη οργανωτική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα της δουλειάς στο νεολαιίστικο κίνημα, την εργαζόμενη νεολαία, το φοιτητικό κίνημα και τους μαθητές, καθώς και σε μέτωπα όπως αυτά του στρατού, του πολιτισμού, της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ήταν όμως και μια περίοδος όπου το ΠΑΣΟΚ λεηλατούσε την κοινωνική δυναμική της μεταπολίτευση προβάλλοντας σαν η εφικτή κυβερνητική λύση ανάμεσα στις προοδευτικές-αντιδεξιές δυνάμεις, σύμφωνα με την ορολογία της εποχής, που μιλήσαν για Αλλαγή. Μια πολιτική τομή δηλαδή που θα ήταν κάτι παραπάνω από την κυβερνητική εναλλαγή, αλλά όχι ο σοσιαλισμός.

11ο συνέδριο του ΚΚΕ: Ντοκουμέντα

Το 11ο συνέδριο του ΚΚΕ, το πρώτο που πραγματοποιήθηκε στην έδρα του ΚΚΕ στον Περισσό, επιβεβαίωσε σε γενικές γραμμές την κατεύθυνση που χάραξαν οι Θέσεις της ΚΕ.

Υιοθετήθηκε το σύνθημα της Πραγματικής Αλλαγής, ο στόχος της «πραγμάτωσης του νοήματος της νίκης στις εκλογές του Οχτώβρη του ’81». Σε αυτή την κατεύθυνση επιδιώκεται η ενότητα των δυνάμεων που μπορούν να στηρίξουν αυτό το στόχο. Στην πράξη όλα αυτά σήμαιναν την «ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων», του «μπλοκ της Αλλαγής» των ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτ. Η γραμμή της πίεσης στο ΠΑΣΟΚ για να δείξει συνέπεια στην εφαρμογή του προγράμματος οδήγησε στο «μορατόριουμ» απέναντι στην κυβέρνηση, μια πολιτική που έβαζε όρια στην ανάπτυξη αγώνων και εμπέδωσε το φόβο να μη γυρίσει η Δεξιά της ΝΔ. Η Πραγματική Αλλαγή ήταν ο εφικτός αντιμονοπωλιακός στόχος και το ΚΚΕ έδειχνε να είναι εγκλωβισμένο στη θεωρία των σταδίων και τον κυβερνητισμό που γεννούσε. Η νέα ΚΕ επανεξέλεξε στη θέση του Γραμματέα τον Χ. Φλωράκη.

Το βιβλίο με τα ντοκουμέντα περιέχει την Εισήγηση της ΚΕ που διάβασε ο Χ. Φλωράκης, την τελική ομιλία του, την Πολιτική Απόφαση και τη Διακήρυξη του συνεδρίου, καθώς και τα Χαιρετιστήρια.

Κατεβάστε το σε μορφή pdf:

View this document on Scribd

11ο συνέδριο ΚΚΕ: οι Θέσεις της ΚΕ

Το 11ο συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 14-19 Δεκέμβρη 1982. Είχε προηγηθεί η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία με τον Α. Παπανδρέου στις 18.10.1981 με το σύνθημα της Αλλαγής. Το κλίμα ήταν σχετικά αισιόδοξο, καθώς έμοιαζε να δικαιώνονται αγώνες δεκαετιών. Ζητούμενο ήταν να γίνουν τα επόμενα αποφασιστικά βήματα. Βέβαια μέσα στο 1982 το ΠΑΣΟΚ είχε δείξει τα πρώτα δείγματα διαχειριστικής λογικής με τους νόμους 1264 για τον έλεγχο της συνδικαλιστικής δράσης και 1268 που διασφάλιζε, μαζί με στοιχειώδη δημοκρατία, τον αστικό εκσυγχρονισμό στα ΑΕΙ. Παρόλα αυτά η αριστερά (ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ., τμήματα και πρόσωπα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς) είχε ευρεία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές του 1982, είτε από τον α’ γύρο είτε στο β’ γύρο.

10ο συνέδριο του ΚΚΕ: οι Αποφάσεις

Το 10ο συνέδριο του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε στις 15-20 Μάη 1978 ήταν το πρώτο σε συνθήκες νομιμότητας μετά το 1945. Το 1978 το ΚΚΕ φαινόταν να είναι η βασική έκφραση της Αριστεράς, συνεχιστής της Εθνικής Αντίστασης, της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων, του αντιδικτατορικού αγώνα. Το ΚΚΕ έκανε το συνέδριό του σε μια περίοδο που είχε κατακτήσει μια σημαντική επιρροή στο εργατικό κίνημα, με την ΚΝΕ να πρωταγωνιστεί στο νεολαιίστικο κίνημα, εκλογικά ενισχυμένο στις βουλευτικές του 1977 (480.272 ψήφοι, ποσοστό 9,36% και 11 έδρες). Είχε προηγηθεί το μέτριο αποτέλεσμα της Ενωμένης Αριστεράς (464.787 ψήφοι, ποσοστό 9,47 και 8 έδρες) το 1974 (συμμαχία του ΚΚΕ και της αναγεννημένης ΕΔΑ, μέσω της οποίας συμμετείχε το ΚΚΕ εσ., γιατί αρνούνταν να το δεχτεί ως συνομιλητή το ΚΚΕ…).

ΚΚΕ: Από Το 9ο Στο 10ο Συνέδριο

Τα Ντοκουμέντα του ΚΚΕ από το 9ο στο 10ο συνέδριο

View this document on Scribd