Το 3ο συνέδριο της ΚΝΕ το 1983 έγινε σε μια περίοδο αισιόδοξη, αλλά και μεταβατική. Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 έμοιαζε να δικαιώνει, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, το μεταπολιτευτικό ριζοσπαστισμό. Το δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και των αγώνων της νεολαίας έδωσε αποτελέσματα. Στο επίπεδο ζωής και το εισόδημα των εργαζομένων, αλλά και στο επίπεδο των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ διαδέχτηκε τη ΝΔ εκφράζοντας με πλειοψηφικό τρόπο τις ελπίδες και τις αυταπάτες για διεύρυνση και κατοχύρωση των κατακτήσεων. Αυτό περιέγραφε το ΠΑΣΟΚ με το στόχο της Αλλαγής και καθόλου τυχαία πρόβαλε το σύνθημα «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Το ΚΚΕ απαντούσε «Ο Αγώνας συνεχίζεται», αλλά η υιοθέτηση της Πραγματικής Αλλαγής ως στόχου και η ανάλογη στάση του ΚΚΕ Εσωτερικού, εγκλώβιζε την κομμουνιστική Αριστερά σε συμπληρωματικό ρόλο στο λεγόμενο «άθροισμα των δημοκρατικών δυνάμεων», το «μπλοκ της Αλλαγής».
Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 2ο (1978) μέχρι το 3ο συνέδριό της, η ΚΝΕ γνώρισε μεγάλη οργανωτική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα της δουλειάς στο νεολαιίστικο κίνημα, την εργαζόμενη νεολαία, το φοιτητικό κίνημα και τους μαθητές, καθώς και σε μέτωπα όπως αυτά του στρατού, του πολιτισμού, της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ήταν όμως και μια περίοδος όπου το ΠΑΣΟΚ λεηλατούσε την κοινωνική δυναμική της μεταπολίτευση προβάλλοντας σαν η εφικτή κυβερνητική λύση ανάμεσα στις προοδευτικές-αντιδεξιές δυνάμεις, σύμφωνα με την ορολογία της εποχής, που μιλήσαν για Αλλαγή. Μια πολιτική τομή δηλαδή που θα ήταν κάτι παραπάνω από την κυβερνητική εναλλαγή, αλλά όχι ο σοσιαλισμός.
Στην έκδοση αυτή αποτυπώνεται σε σημαντικό βαθμό ο τρόπος που επιχείρησε να σταθεί η ΚΝΕ αρχικά στην πορεία προς τις εκλογές του 1981, όταν το ΚΚΕ κινούνταν στη γραμμή που αποτυπώθηκε στο σύνθημα «ΚΚΕ-Αλλαγή-Β΄Κατανομή» (το πέρασμα στη Β’ Κατανομή των εδρών με το 17% που ήταν ο εκλογικός στόχος θα εξασφάλιζε ότι το ΚΚΕ θα ήταν ο απαραίτητος κυβερνητικός εταίρος για το μη αυτοδύναμο ΠΑΣΟΚ) και στη συνέχεια με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία να ηγεμονεύει στις δυνάμεις της Αλλαγής, αλλά και να κάνει τις πρώτες επιλογές που θα οδηγούσαν στη διάψευση των συνθημάτων της (παραμονή σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, υπογραφή συμφωνίας παραμονής των αμερικάνικων βάσεων το 1983 κ.ά). Γραμματέας της ΚΝΕ εκλέχτηκε από το ΚΣ που προέκυψε από το 2ο συνέδριο ο Σπύρος Χαλβατζής που διαδάχτηκε το Δημήτρη Γόντικα. Είναι ακόμη μια περίοδος που η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος διασπάται με την αυτονόμηση της πιο ριζοσπαστικής ΕΚΟΝ ΡΦ-Β’ Πανελλαδική, αλλά και ανασυγκροτείται σε μια πιο αγωνιστική βάση, ενώ ο εξωκοινοβουλευτικός χώρος παρά την οργανωτική ρευστότητα, θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα των καταλήψεων ενάντια στο νόμο 815 που ψήφισε η ΝΔ το 1978, αφισβητώντας τη δεσπόζουσα θέση της Πανσπουδαστικής σ.κ., της παράταξης της ΚΝΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι ακολούθησε η μαζική αποχώρηση 400 μελών που συνυπέγραψαν πολιτικό κείμενο.
Η έκδοση περιλαμβάνει τις αποφάσεις του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, αλλά αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τη νεολαία σε αυτή την περίοδο ανάμεσα στα δυο συνέδρια.
Μπορείτε να κατεβάσετε σε μορφή pdf:
21aristera 