ΚΚΕ: Θέσεις της ΚΕ για 14o Συνέδριο (1991)

Το Δεκέμβρη του 1991 πραγματοποιήθηκε το 14ο συνέδριο του ΚΚΕ, το πρώτο μετά τη διάσπασή του σαν αποτέλεσμα σύγκρουση της «ανανεωτικής» και της «παραδοσιακής» πτέρυγας. Είχε προηγηθεί η σύγκρουση στο 13ο συνέδριο το Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς, η οποία αφορούσε κυρίως την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής και λιγότερο τις αποφάσεις που είχαν το αποτύπωμα της «ανανεωτικής» πτέρυγας. Τελικά τον Ιούνη του 1991 κεντρικά αλλά και ιστορικά στελέχη του ΚΚΕ διαγράφηκαν ή αποχώρησαν και παρέμειναν στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, τον οποίο το ΚΚΕ εγκατέλειψε. Στην πλειοψηφία τους συμμετείχαν στη βραχύβια Κίνηση για μια Νέα Αριστερά (ΚΙ.Ν.Α.) η οποία αυτοδιαλύθηκε όταν ο Συνασπισμός μετασχηματίστηκε σε ενιαίο κόμμα το 1992.

Η πλειοψηφία της ΚΕ που παρέμεινε στο ΚΚΕ προχώρησε σε συνέδριο για να ανασυγκροτηθεί και να αντιμετωπίσει την πολύμορφη κρίση του που σφραγίστηκε από τη συμμετοχή στις κυβερνήσεις Τζανετάκη με τη ΝΔ και Ζολώτα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με συμμετοχή μάλιστα υπουργών του ΚΚΕ, τη διάσπαση της ΚΝΕ το Σεπτέμβρη του 1989, την ολοκλήρωση της Περεστρόικα με το ξεκίνημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Ο ερχομός του 1992 θα βρει τη ΕΣΣΔ διαλυμένη και την ΕΟΚ να προετοιμάζει τη συνθήκη του Μάαστριχτ που θα την κάνει «Ευρωπαϊκή Ένωση» και θα δρομολογήσει το ευρώ.

View this document on Scribd

5ο συνέδριο ΚΝΕ (ΝΑΡ): Εισήγηση του ΚΣ

Το Μάρτη του 1990 πραγματοποιήθηκε το 5ο συνέδριο της ΚΝΕ, το πρώτο μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του προηγούμενου χρόνου. Στην εισήγηση του ΚΣ που παρουσίασε ο απερχόμενος γραμματέας Γιώργος Γράψας γίνεται μια αποτίμηση της δράσης της ΚΝΕ από το προηγούμενο συνέδριο (Ιούνης 1988) στο φόντο των συγκλονιστικών εξελίξεων (κυβέρνηση Τζανετάκη, Οικουμενική, νεοφιλελεύθερη επέλαση, Περεστρόικα και κατάρρευση του υπαρκού σοσιαλισμού) και της επίδρασής τους στην Αριστερά και το ΚΚΕ (συγκρότηση Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, διάσπαση ΚΝΕ). Στην Εισήγηση ο Γ. Γράψας περιγράφει και το δρόμο που θα ακολουθήσει η ΚΝΕ στο νεολαιίστικο κίνημα, στις πρωτότυπες συνθήκες της ρήξης και ανεξαρτησίας από το ΚΚΕ και της στρατηγικής συμπόρευσης με το Νέο Αριστερό Ρεύμα που μόλις είχε συγκροτηθεί.

Το πλήρες κείμενο της Εισήγησης, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ΚΝΕ Οδηγητής της Νεολαίας:

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΟ 5ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Αγαπητοί μας φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ανοίγουμε σήμερα τις εργασίες του Συνεδρίου μας, του 5ου στην ιστορική συνέχεια των 20χρονων της ΚΝΕ. Όμως αυτό θα μπορούσε να ήταν, και είναι στην ουσία, ταυτόχρονα, ένα καινούργιο πρώτο Συνέδριο για την ΚΝΕ. Γιατί είναι η πρώτη οργανωμένη συλλογική συζήτηση, που σηματοδοτεί το πέρασμα της οργάνωσής μας σε μια καινούργια εποχή. Καινούργια όχι μόνο για τον κόσμο και το πρόσωπό του στην αυγή του 21ου αιώνα, αλλά και για το κίνημά μας, για την κομμουνιστική και αριστερή σκέψη και δράση που αναζητά τη σημερινή της φυσιογνωμία, προσπαθώντας να συναντηθεί ξανά και να εκφράσει το όραμα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Όλους εμάς που είμαστε σήμερα εδώ, μας ενώνει μια μεγάλη και ιστορική προσπάθεια: Να δώσουμε σήμερα τη μάχη κόντρα σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να επιβάλουν τη σιωπή σε κάθε φωνή κοινωνικής αντίστασης και πάλης, που θέλουν να επιβάλουν την παντοδυναμία και τη δικαίωση του καπιταλισμού, του εκμεταλευτικού αντιανθρώπινου συστήματός τους. Να παλέψουμε για μια καινούργια λαϊκή και επαναστατική άνοιξη. Θέλουμε να δώσουμε αυτή τη μάχη από τις θέσεις της μαχητικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων της νεολαίας και των εργαζόμενων, από τις θέσεις της αναζήτησης των σημερινών δρόμων για την κοινωνική επανάσταση και την χειραφέτηση του ανθρώπου. Μας ενώνει η ελπίδα πως μέσα απ’ αυτή τη μεγάλη και μακρόχρονη περιπέτεια θα συνθέσουμε ξανά με τους όρους της εποχής μας τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά ενός καινούργιου επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας.
Συνειδητοποιούμε καθημερινά τις μεγάλες αντικειμενικές δυσκολίες αυτής της προσπάθειας, τις δικές μας υποκειμενικές ανεπάρκειες. Όμως αυτά δεν μας εμποδίζουν να βλέπουμε τις καινούργιες δυνατότητες.

5ο συνέδριο ΚΝΕ (ΝΑΡ): Συνεδρίαση του ΚΣ στην πορεία προς το Ε’ Συνέδριο (Φλεβάρης 1990)

Λίγο πριν το 5ο συνέδριο της ΚΝΕ, στις αρχές του Φλεβάρη του 1990, συνεδρίασε το ΚΣ της ΚΝΕ για αποτιμήσει την πορεία της προσυνεδριακής συζήτησης. Γίνεται φανερό ότι είναι μια ξεχωριστή διαδικασία καθώς ουσιαστικά πρόκειται για την ίδρυση μιας καινούργιας οργάνωσης σε συνθήκες πρωτόγνωρες και δυναμικές εξελισσόμενες.

Πλευρές της συζήτησης αποτυπώνει το σχετικό ρεπορτάζ στον «Οδηγητή της Νεολαίας», την εφημερίδα της ΚΝΕ μετά τη ρήξη της με το ΚΚΕ:

Συνεδρίαση του ΚΣ της ΚΝΕ: Στην πορεία προς το Ε’ Συνέδριο

Συζήτηση έγινε στο Κ.Σ. της ΚΝΕ με θέμα: «Βασικά καθήκοντα στην πορεία προς το Συνέδριο της ΚΝΕ». Δημοσιεύουμε βασικά αποσπάσματα από την εισήγηση στο Κ.Σ.

1. Η εισήγηση αναφέρεται στα νέα μέ­τρα της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρ­νησης, στις ρυθμίσεις για τις προβληματι­κές, την παράταση της συμφωνίας για την παραμονή των βάσεων, την επίθεση της κυβέρνησης και των κομμάτων που την στη­ρίζουν ενάντια στις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις. Εκτιμά ότι αποκρυσταλλώνεται ολοκάθαρα πια η δεξιά κατεύθυνση σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής! Σε αυτές τις συνθήκες το Κ.Σ. συζήτηση τους πολιτικούς στόχους και την δράση της ΚΝΕ στην πορεία προς το Συνέδριο. Στο σχετικό μέρος της εισήγησης αναφέρεται:

2. «…Επιδιώκουμε την συγκρότηση ενός λαϊκού αντισυντηρητικού, αντισυναινετικού, αντιεξαρτησιακού μετώπου. Που θα αντιπαλεύει την συντηρητική πολιτική, υπε­ρασπίζοντας τα συμφέροντα των εργαζο­μένων και της νεολαίας, θα αντικρούει μέσα από την πάλη και πολιτικοϊδεολογικά την λογική της «συνευθύνης» των εργαζομένων για το «γενικό κοινωνικό συμφέρον» θα συνδέει την διεκδίκηση για τις ανάγκες των εργαζομένων με μια αντιεξαρτησιακή πο­ρεία της χώρας, σε αντίθεση με το ΕΟΚικό 92, την πρόσδεση στο οποίο σήμερα πληρώνουμε.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της νεολαίας δείχνουν και τις σοβαρές δυνατό­τητες που υπάρχουν αλλά και την μεγάλη αδυναμία μας να τις αξιοποιήσουμε. Οι κι­νητοποιήσεις των μαθητών από την αρχή της χρονιάς, και ιδιαίτερα το κύμα των «αυθόρμητων» και για κάθε αιτία μαζικών κατα­λήψεων των σχολειών (Γκράβα, ΤΕΛ Αθήνας και Πειραιά), κατάληψη του Υπουργείου Παι­δείας από τα ΤΕΙ, οι μαζικές κινητοποιήσεις στα σχολειά και τα Πανεπιστήμια με αφορ­μή την αθώωση του Μελίστα ενάντια στην κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό σε όλη σχεδόν την χώρα, η αβίαστη συμμετοχή της νεολαίας σε αυτές, η συμμετοχή της νεολαίας στις πρόσφατες απεργιακές κινη­τοποιήσεις δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας περιόδου έκφρασης της αντίστασης και του ριζοσπαστισμού της νεολαίας, μιας νέας συλλογικότητας για την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιω­μάτων της και ελευθεριών.